Καλύτερα ρομαντική

της Βένας Γεωργακοπούλου.

Η πρώτη μου αντίδραση όταν είδα με τα πρεσβυωπικά μου μάτια στο ίντερνετ τη λίστα Βαξεβάνη (έτσι θέλω να τη λέω, γιατί ποιός μου εγγυάται ότι είναι η ίδια που πέρασε από τα χεράκια της κυρίας ΔΝΤ;) ήταν, ομολογώ, ακραία. "Αυτό είναι χαφιεδισμός, όχι δημοσιογραφία", σκέφτηκα. Και το άλλο το κοινότοπο: "μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά". Και το άλλο το χαιρέκακο : "χαμός θα γίνει εναντίον τού Hot Doc από το ξεσπαθωμένο κίνημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων". Θα παραλάβουν τον Βαξεβάνη, όπως τούς θλιβερούς Λοβέρδο και Χρυσοχοϊδη, που προεκλογικά φρόντισαν να μάς συστήσουν κάθε δυστυχή εκδιδόμενη γυναίκα, που έπασχε από εϊτζ.

Περίμενα, περίμενα. Τίποτα. Για να είμαι ειλικρινής ελάχιστες φωνές συνάντησα σε διαδίκτυο και σόσιαλ μίντια που συμφωνούσαν μαζί μου. Αν δεν κάνω λάθος όλη η φασαρία και το σκάνδαλο με τη λίστα Λαγκάρντ ,τα ξινισμένα μούτρα του Παπακωνσταντίνου και την "αποκαθήλωση" τού μεγάλου ινδάλματος μου Ιωάννη Διώτη (τον Κουφοντίνα τον έπιασε, στους μεγαλοκαθέτες της HSBC κώλωσε;) δεν συνέβησαν επειδή δεν τύπωσαν σε προκήρυξη τα ονόματα να τα μοιράζουν σε δρόμους και καλντερίμια. Τους ονειρευόμασταν, σαν κομάντος από αμερικάνικο δικαστικό σίριαλ, να κάνουν στη ζούλα και σε χρόνο dt τις λίστες φύλλο και φτερό και να στέλνουν σε κάθε φοροκατεργάρη πρόστιμα και πανταχούσες.

Πόθεν, λοιπόν, προέκυψε ότι επειδή πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί γελοιοποιήθηκαν, έχουμε ανάγκη από ένα ζορό δημοσιογράφο, πού δεν θα στείλει γελώντας σαρκαστικά την λίστα-φάντασμα πεσκέσι σε Βουλή και εισαγγελέα, αλλά θα την τυπώσει; Πόθεν προέκυψε ότι έχουμε ανάγκη σαν κοινωνία όχι από έσοδα, αλλά από κλειδαρότρυπες; Αμφιβάλλει κανείς πώς η γενική εντύπωση θέλει κάθε πλούσιο συμπολίτη μας κλέφτη και ληστή και κάθε καταθέτη στο εξωτερικό μιζαδόρο και συγγενή τού Άκη;

Με λίγα λόγια εγώ αν δεν ήμουν του καλλιτεχνικού, δεν θα δημοσιοποιούσα τη λίστα, όσο κι αν μ' έτρωγε το χέρι μου. Αρνούμαι και να τη διαβάσω. Όχι μόνο γιατί είναι ζήτημα αν αναγνωρίσω κανα δυό ονόματα. Αλλά γιατί κι ένας μόνο από όλους αυτούς να είναι αθώος κάθε αδικήματος, τίμιος και συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος, θα νοιώσω ενοχές. Ο Βαξεβάνης τέτοιο πρόβλημα δεν έχει. Είναι ίδιον των αδιάφθορων κάθε εποχής και αιώνα. Προτιμώ να ανήκω στους ρομαντικούς, που πιστεύουν ότι στη δημοκρατία οι νόμοι δεν τηρούνται επιλεκτικά και ότι οι μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού, όπως και οι πόρνες με το είτζ, δεν ρίχνονται στα λιοντάρια.

ΥΓ. Το μόνο σίγουρο κέρδος από τη λίστα, μια βιαστική ματιά που της έριξα, το ομολογώ, είναι ότι επιβεβαιώνει την άθλια θέση των γυναικών στη χώρα μας. Μα όλες οι πλούσιες να είναι νοικοκυρές; Να χρωστάν, δηλαδή, την οικονομική τους άνεση στον μπαμπά και στον ανδρούλη τους; Εκτός κι αν το παλιό καλό σύνθημα κάποιων γυναικείων οργανώσεων "μισθό στην νοικοκυρά" έχει εφαρμοστεί και μέσα στην τρέλα της βιοπάλης δεν το πήρα χαμπάρι να την αράξω σπίτι.


ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Πηγη www.protagon.gr