Ο Τσίπρας διάλεξε στρατόπεδο...

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, συνολικά με την παρουσία του το περασμένο Σαββατοκύριακο, όσο και με το πρόγραμμα άμεσων μέτρων που παρουσίασε, έθεσε εαυτόν και το κόμμα του στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης και απέδειξε ότι έχει πλέον εγκατασταθεί στο κέντρο της εγχώριας πολιτικής σκηνής κερδίζοντας συνεχώς έδαφος, το ίδιο ακριβώς έδαφος το οποίο χάνουν κάτω από τα πόδια τους οι Σαμαράς και Βενιζέλος περιερχόμενοι σε κατάσταση φρενίτιδας.

Με τα μέτρα που εξήγγειλε, κάνοντας ακόμη και τα κυρίαρχα ΜΜΕ ύστερα από μια τριετία πολεμικής να του πιστώνουν «ρεαλισμό», ο Αλέξης Τσίπρας παγίωσε την εικόνα τού εν δυνάμει πρωθυπουργού, έθεσε δε τις βάσεις για το κρίσιμο πεντάμηνο που ακολουθεί και οδηγεί στην προεδρική εκλογή και κατά τα φαινόμενα σε εθνικές εκλογές.

Λέμε ότι «έθεσε τις βάσεις» διότι ο Τσίπρας στη ΔΕΘ δεν παρουσίασε το ολοκληρωμένο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, άλλωστε, όπως λέγεται, θα ολοκληρωθεί τους προσεχείς μήνες, μέσα και από κύκλους διαβουλεύσεων που θα ακολουθήσουν στο κόμμα, αλλά και σε επαφή με την κοινωνία – ήδη προανήγγειλε τη διεξαγωγή 13 περιφερειακών προγραμματικών συνδιασκέψεων.

Eκλογική στόχευση

Οι εξαγγελίες Τσίπρα και συγκεκριμένα οι τέσσερις πυλώνες με, κατά κανόνα, μέτρα άμεσης ανακούφισης από τη μνημονιακή λαίλαπα, αποκατάστασης αδικιών και επανεκκίνησης της οικονομίας, φαίνεται να αποτελούν την προεκλογική αιχμή του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αρκεί να παρατηρήσει κανείς ότι στοχεύουν σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών που θίγονται από την κρίση και την εφαρμογή της πολιτικής της λιτότητας ενώ σε μεγάλο βαθμό αποτελούν μέχρι σήμερα σημαντικό τμήμα της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. (συνταξιούχοι, άνεργοι, μικροϊδιοκτήτες, ιδιοκτήτες ακινήτων, αγρότες και όσοι έχουν περιέλθει σε κατάσταση ακραίας φτώχειας).

Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε συνολικά στην ευρύτερη κατηγορία των μεσαίων και πιο αδύναμων κοινωνικοοικονομικά στρωμάτων, σε αυτούς δηλαδή που πραγματικά «καίγονται» να ακούσουν κάτι σχετικά με το ενδεχόμενο βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου τους ή ανακοπής της καταστροφής που υφίστανται, και απευθύνθηκε με τρόπο περισσότερο συγκεκριμένο σε σχέση με το παρελθόν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνεται στα παραδοσιακά ακροατήρια του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., ωστόσο αυτήν τη φορά οι αναφορές του έχουν τη μορφή συγκεκριμένων δεσμεύσεων οικονομικής φύσης και υπερβαίνουν τη σφαίρα των πολιτικών συμβολισμών, όπως για παράδειγμα περσινές αναφορές στον «δημοκρατικό κόσμο» της γαλάζιας παράταξης.

Από τη ΔΕΘ πάντως απουσίασε το κομμάτι που αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση και τη φυσιογνωμία που ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να οικοδομήσει για τη χώρα στη μεταμνημονιακή (;) εποχή που ακολουθεί, με βάση πάντα τη δέσμευσή του για την κατάργηση των μνημονίων.
Πρόκειται για ένα ακόμη κομμάτι του παζλ, το οποίο αναμένεται να συμπληρωθεί στην αμέσως επόμενη φάση.

Πρώτα η «ανακούφιση»

Το επόμενο στοιχείο που μπορεί κανείς να κρατήσει από την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ είναι ο διαχωρισμός που κάνει μεταξύ της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές για το δημόσιο χρέος και της συμφωνίας που θα επιτρέψει στη χώρα να αναταχθεί οικονομικά μεσομακροπρόθεσμα, με το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που παρουσίασε το Σάββατο.

Κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, το δεύτερο είναι αδιαπραγμάτευτο και «θα αντικαταστήσει το μνημόνιο από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας διακυβέρνησης πριν και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται για «παροχολογία», όπως στερεοτυπικά και αναμενόμενα κατηγορήθηκε, αλλά για στοιχειώδη μέτρα στήριξης της κοινωνίας, και κυρίως των πιο αδύναμων τμημάτων της, και παράλληλα αναθέρμανσης της οικονομίας.

Για τα μέτρα και τις στοχευμένες παρεμβάσεις που ανακοίνωσε (από τη στήριξη ανέργων, συνταξιούχων και πληττόμενων από την ακραία φτώχεια νοικοκυριών έως την επαναφορά του κατώτατου μισθού και του αφορολόγητου ορίου στους μισθωτούς, τη ρύθμιση οφειλών, την πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου καυσίμων και την εισαγωγή ενός δίκαιου τρόπου φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας) ο ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι αρκεί ως πηγή χρηματοδότησης η αναδιανομή υπαρχόντων πόρων, όπως φόροι, ευρωπαϊκά κονδύλια (ΕΣΠΑ) ή ακόμη και τα χρήματα που λιμνάζουν στο ΤΧΣ (π.χ. για τον ενδιάμεσο τραπεζικό φορέα που θα δημιουργηθεί για τα κόκκινα δάνεια).

Στο σημείο αυτό προκύπτουν ερωτήματα, όπως π.χ. αν μπορεί να θεωρείται ότι οι πόροι που προέρχονται από το ΤΧΣ ή το ΕΣΠΑ δεν επηρεάζονται από τις εντολές των δανειστών και τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης.

Αν και το αφήσαμε για το τέλος, έχει πολύ μεγάλη σημασία το πώς αντιμετωπίζει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ το ευρωπαϊκό πολιτικό κλίμα. Ο Αλέξης Τσίπρας, αναδεικνύοντας και τις επαφές του στο εξωτερικό ως στοιχείο μιας δυναμικής παρουσίας στην Ευρώπη, που διαμορφώνει, αν όχι όρους αλληλεπίδρασης με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, τουλάχιστον όρους πίεσης, εμφανίστηκε υπεραισιόδοξος για τα ρήγματα στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ και τις δυνατότητες που ανοίγουν για αλλαγή πολιτικής και σταδιακής απεμπλοκής από τη λιτότητα.
Ήταν ενδεικτική η αναφορά του ότι αυτά που λέει «εντός» τα λέει και «εκτός» και κανείς δεν τα απορρίπτει με κατηγορηματικό τρόπο, καθώς και η ένταξη στο διεκδικητικό πλαίσιο για το χρέος του αιτήματος για ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ στο πλαίσιο των πρόσφατων αποφάσεων Ντράγκι για το επιτόκιο. Όμως το σχέδιο διαπραγμάτευσης που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να στηρίζεται στο «καλό σενάριο», σύμφωνα με το οποίο οι θεσμοί που συγκροτούν την τρόικα (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ) συνειδητοποιούν το αδιέξοδο της πολιτικής τους και αποφασίζουν να αλλάξουν ρότα.

Στην πραγματικότητα, όμως, φαίνεται να αναζητούν τρόπους να περάσει όλο το πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων (εις βάρος της κοινωνίας) που αξιώνουν, χωρίς όμως να ζημιώνονται βασικοί πυλώνες της πολιτικής που προωθούν, όπως το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Πηγη www.topontiki.gr