Παλιά τεφτέρια

Συντάκτης: 

Μετέωρος

Βολιδοσκόποι των οιωνών, κυνηγοί του προσωρινά παντοτινού ή αιωνίως εφήμερου και λάτρεις της καλής παρέας ρεφενίζουμε ενίοτε, μεταξύ άλλων, με τους μη εξαιρετέους συναδέλφους, φίλους και συμπότες Πέτρο Μανταίο και Γιώργο Σταματόπουλο. Δεν με ξενίζει, λοιπόν, που κι οι δυο εγκωμιάζουν από τις στήλες τους στην «Εφ.Συν.» τη διονυσιακή ευωχία του ρεφενέ. Ο Μανταίος υπενθυμίζει τις καταβολές του στα εξ οβολών δείπνα της αρχαιότητας.

Επιτραπέζιες σπονδές στον κεκραμένο οίνο, όστις ευφραίνει καρδίας και ξεκλειδώνει ψυχάς. Οι συνδαιτυμόνες συμμετείχαν ισότιμα στα έξοδα και εθεωρείτο βαριά προσβολή να παρακάμψει κάποιος την ομήγυρη και να πληρώσει μονάχος τη λυπητερή. «Δεν είναι σύναξη φτωχών οι ρεφενέδες, αλλά μια λοιδορία στους πλούσιους και τους ματαιόδοξους, στο εγώ και στην εξουσία» επισημαίνει ο Σταματόπουλος.

Ραβαΐσι τρικούβερτο στήνεται μεσημέρι βράδυ σε ταβερνεία, ρακάδικα και ουζερί, θελξικάρδιες κατανύξεις σε πόλεις, χωριά και εξοχές. Συμφωνούμε νομίζω κι οι τρεις ότι ο πολιτισμός της κοινής συνεισφοράς αποτελεί κανόνα του συνευρίσκεσθαι και ουδόλως οφείλεται στην κρίση. Πρόκειται για βίωση της άμεσης δημοκρατίας από τα κάτω, κάτι που ουδέποτε θα αντιληφθούν οι ισχυροί της πολιτικής και του χρήματος.

Εδώ στην Εφημερίδα αξιωνόμαστε συχνά τις μαγικές επιδράσεις του ρεφενέ. Μας συντροφεύει ο εκ δεξιών νέος γείτονας Γιάννης Καλαϊτζής· ο αγιογράφος με το βλάσφημο πενάκι. Και πλείστοι όσοι συνεταιριστές. Ιδίως όταν μεθούν και ελευθερώνονται τα αηδόνια που κρύβει στον λαιμό της η Ευρυδίκη γίνεται σωστό πατιρντί. Αχ αυτές οι τρισύλλαβες τουρκικές λέξεις! Επικοινωνούν απευθείας με το συναίσθημα. Ξυπνούν μεράκια. Εξυψώνονται σε γλέντια.

Στον αντίποδα του ρεφενέ κινούνται ο βερεσές και ο τσάμπας, που επανακάμπτουν στην καθημερινή ζωή εξαιτίας των πολιτικών της τρόικας. Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου οι ΜΑΤζήδες δουλεύουν διπλοβάρδια. Δέρνουν και εκτοξεύουν δακρυγόνα και βομβίδες κρότου-λάμψης. Κουράζονται. Διψούν. Ασε που τα αέρια, που όσο να 'ναι αναπνέουν κι οι ίδιοι, ξεραίνουν το στόμα. Κάποτε πηγαίνουν στο περίπτερο για νερό, αφού η υπηρεσία σφυρίζει αδιάφορα.

Ελα όμως που κρατάνε κλομπ και ασπίδα. Δεν περισσεύει χέρι να βάλουν στην τσέπη, να πληρώσουν τον χριστιανό, βρε αδερφέ. Κι όταν ο αναιδής τούς ζητά τα πενήντα λεπτά, επιδεικνύουν την ευγένεια που έμαθαν στην εκπαίδευση: Τον κάνουν μπλε μαρέν πά' να πει. Αναρχικός θα 'ναι, θα 'χει βερεσέδια με τας αρχάς, σκέφτονται. Ο ηρωισμός τους απαθανατίστηκε σε βίντεο, κάνοντας ρόμπα όλο το σώμα. Και τότε δέχονται χείρα βοηθείας παρά του Αδ-όνειδος. Θα 'λεγε κανείς πως προσφέρθηκε, ως αυτόκλητος προστάτης των αστυνομικών, να εξοφλήσει τον ατυχή μεροκαματιάρη με τα χρήματα που εξοικονόμησε κατά τις σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Ως κοινός τσαμπατζής, όμως, απαίτησε τη σύλληψη του περιπτερά. Συμπέρασμα! Ο βερεσές απέθανεν, ζήτω ο τσάμπας και ο τσάμπα μάγκας.

Πηγη www.efsyn.gr