Niko Ago: Τι λες, ανόητε;

Του Niko Ago

Αρκετός θόρυβος έχει ξεσπάσει τις δυο τελευταίες μέρες, για τη διαγραφή των δημοσιογράφων Σταμάτη Μαλέλη και Άρη Πορτοσάλτε  από την ΕΣΗΕΑ. Το γεγονός πως οι δυο τους έχουν έντονη τηλεοπτική παρουσία- ο Μαλέλης περισσότερο πίσω από τις κάμερες- και η αναγνωρισιμότητά  τους, «αβαντάρει» το «ρεύμα» υπέρ τους και προκαλεί θόρυβο. Είτε υπέρ είτε κατά.

Το να αντιδρούν οι τηλεθεατές του Πορτοσάλτε, είναι απολύτως λογικό. Τον βλέπουν, τον παρακολουθούν, τον ακούν με προσοχή, ενημερώνονται από εκείνον. Και πράττουν άριστα. Εξάλλου, είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, ο κάθε πολίτης να επιλέγει ο ίδιος, ελεύθερα και με δικά του προσωπικά κριτήρια, από πού θα ενημερωθεί, ποιον δημοσιογράφο θα εμπιστευτεί, ποια Μέσα θα παρακολουθήσει. Αν θέλαμε  δε, να μιλάμε στη «γλώσσα» της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη, θα λέγαμε επ’ αυτού, «και καλά να πάθει».

Οι δημοσιογράφοι, όμως, για ποιο ακριβώς λόγο αντιδρούν; Και τι ακριβώς εννοούν όταν γράφουν περί «φίμωσης και λογοκρισίας». Ποιος φίμωσε και λογόκρινε τους προαναφερόμενους δημοσιογράφους;  Αδυνατώ να πιστέψω πως υπάρχουν (τουλάχιστον) δημοσιογράφοι που δεν ξέρουν πως η διαγραφή από την ΕΣΗΕΑ, σημαίνει απλώς πως δεν θα μπορούν να ψηφίσουν στο συνδικαλιστικό τους όργανο, για όσο διάστημα προβλέπει η ποινή τους. Αδυνατώ πραγματικά. Διότι κατά τ’άλλα, και τη δουλειά τους(;) θα κάνουν,  και τις εκπομπές θα έχουν, και το (παχυλό τους για την εποχή) μισθό θα λαμβάνουν κανονικά.

Και αν ήταν μόνο αυτή η παρανόηση, δεν θα έλεγες κι ακριβώς ότι «ήρθε το τέλος του κόσμου». «Παραδίδεται», όμως, η λογική όταν διαβάζεις τοποθετήσεις σαν κι αυτή: «Η κυβέρνηση, γιατί δεν έχει καταδικάσει ακόμα τις διαγραφές της ΕΣΗΕΑ; Υπάρχει δεξιά και αριστερή λογοκρισία ή μόνο λογοκρισία;». Τα δυο αυτά ερωτήματα, λογικοφανή εκ πρώτης όψεως, τα έθεσε δημοσιογράφος του ΔΟΛ στο twitter. Και αναρωτιέμαι πραγματικά: Είναι τόσο ανόητος; Μπορεί, πραγματικά, να είναι ΤΟΣΟ ανόητος;

Η ΕΣΗΕΑ, ως γνωστόν, είναι το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων που εργάζονται στον Τύπο της Αθήνας. Το δε Πειθαρχικό Όργανο της ΕΣΗΕΑ, απολύτως λογικά, αποτελείται από δημοσιογράφους που οι ίδιοι οι συνάδελφοί τους, τους επιλέγουν για να ελέγχουν την τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, από τους δημοσιογράφους- μέλη του συνδικάτου. Τα συνδικάτα,  ακόμα περισσότερο τα δημοσιογραφικά συνδικάτα, σε όλα τα δημοκρατικά κράτη, από τότε που υπάρχουν, είναι απολύτως ανεξάρτητα και, αλίμονο, δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν απολύτως ΚΑΜΙΑ σχέση με την εκάστοτε κυβέρνηση. Οι δε κυβερνήσεις, εννοείται πως ούτε έχουν και ούτε πρέπει να επιδιώκουν τον έλεγχό τους. Αυτό είναι «προνόμιο», ΜΟΝΟ απολυταρχικών καθεστώτων και όποτε συμβαίνει και όπου συμβαίνει, κάθε άλλο είναι παρά συνδικάτα.

Και τι μας λέει εδώ ο συνάδελφος του ΔΟΛ; Απλά και κατανοητά, ζητάει να παρέμβει η κυβέρνηση και να συνετίσει το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων. Είναι εκπληκτικά ανόητο, να ζητάει δημοσιογράφος από την κυβέρνηση, να παρέμβει και να τιμωρεί η να ξε-τιμωρεί δημοσιογράφος. Δουλειά των οποίων είναι να ελέγχουν την εξουσία και όχι το αντίθετο. Φαίνεται, όμως, πως κάποιοι από το ΔΟΛ, τη μισή μέρα φωνάζουν για την κυβέρνηση που «ελέγχει τα ΜΜΕ» και την άλλη μισή, για την κυβέρνηση που «δεν παρεμβαίνει να ελέγχει τον Τύπο». Σε αυτό, δεν υπάρχει ούτε απάντηση ούτε λογική.

Πηγη www.altsantiri.gr