Σύμβολο ειρήνης και αντιφασισμού
Φέτος, η μνήμη Λαμπράκη, 53 χρόνια από τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ και ηγέτη του κινήματος ειρήνης, συνοδεύεται από πολλά μηνύματα. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη και διεθνώς επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα και προτεραιότητα του αγώνα για την ειρήνη και τον αφοπλισμό.
Στην Ευρώπη, εξακολουθεί να καλλιεργείται νέο κλίμα ψυχρού πολέμου, με την επίκληση από το ΝΑΤΟ της επιθετικότητας της Ρωσίας. Διεθνώς, σύμφωνα και με πρόσφατα στοιχεία του SIPRI, οι στρατιωτικές δαπάνες έχουν υπερβεί κατά πολύ τα επίπεδα του Ψυχρού Πολέμου και αναλογούν σε περίπου 5 δισ. δολάρια ημερησίως.
Στην άμεση γειτονιά μας, τη Μ. Ανατολή, συνεχίζεται ο πολυαίμακτος πόλεμος στη Συρία, παρά την εκεχειρία που θέλησαν να επιβάλουν οι ΗΠΑ-Ρωσία, ενώ και άλλες χώρες της περιοχής υφίστανται τις συνέπειες της επιδρομής του λεγόμενου «Ισλαμικού κράτους».
Περίπου 30% των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων κατευθύνονται στην περιοχή. Η Ε.Ε. διά των ηγετών της δραματοποιεί το προσφυγικό - μεταναστευτικό, αλλά αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και κυρίως να εκπονήσει ένα ευρωπαϊκό σχέδιο ειρήνης για τη Μ. Ανατολή και τη Β. Αφρική.
Την ίδια ώρα, αρκετές κυβερνήσεις με τις πολιτικές τους δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για την έξαρση των αποκρουστικών φαινομένων της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, πριμοδοτώντας αντικειμενικά την άνοδο της Ακροδεξιάς.
Η ίδια η υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης απειλείται από τις εξελίξεις αυτές, συμπεριλαμβανομένης και της έντασης στις σχέσεις Ρωσίας-Δύσης.
Στις συνθήκες αυτές, η μνήμη Λαμπράκη γεννάει αισθήματα εγρήγορσης και κινητοποίησης. Αναδεικνύει την ανάγκη ενός νέου πολυθεματικού και ευρύτατου κινήματος ειρήνης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Οσο ποτέ πριν, πρέπει να καταστεί συνείδηση στις κοινωνίες ότι ειρήνη δεν είναι μόνο η απουσία του πολέμου, σημαίνει και δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα, είτε αυτά είναι πολιτικά είτε κοινωνικά.
Σημαίνει επίσης δραστική μείωση των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών προς όφελος της κοινωνικής ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Σημαίνει, σε τελευταία ανάλυση, αντιφασισμός και αντιμιλιταρισμός. Οπως λέγαμε παλαιότερα, «Ειρήνη η μόνη επιλογή, αφοπλισμός - ανάπτυξη - ζωή».
Αν ζούσε ο Λαμπράκης, τέτοια μηνύματα θα εξέπεμπε και θα καλούσε σε λαϊκό ξεσηκωμό, ανάλογο με εκείνον που προκάλεσε η δολοφονία του από το φασιστικό παρακράτος, ιδιαίτερα στις τάξεις της νέας γενιάς. Διότι εκείνο το μεγάλο κίνημα, πρωτίστως το κίνημα των Λαμπράκηδων, ήταν κίνημα πολιτικό, γνήσια αριστερό και πολιτιστικό.
Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικής υφής, αφού αποτέλεσε συνέχεια και κορύφωση των δημοκρατικών αγώνων του «1-1-4», του 15% για την Παιδεία και των αγώνων για εθνική ανεξαρτησία. Επρόκειτο για τον «Ελληνικό Μάη» του 1963, που συνοδεύτηκε από μια αναμφισβήτητη πολιτιστική άνοιξη, ενώ και στο πολιτικό επίπεδο οδήγησε στην ήττα της ΕΡΕ στις εκλογές του Νοέμβρη 1963 και του Φλεβάρη 1964.
Να, λοιπόν, γιατί 53 χρόνια μετά μπορούμε να πούμε ότι «Ο Λαμπράκης Ζει».
*μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και συγγραφέας του βιβλίου «Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης» (κυκλοφορεί στα ελληνικά και αγγλικά)
Πηγη www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου