Είμαστε «χρησιμότεροι» στον Cordyceps

CordycepsΟ Cordyceps είναι ένας τρομερός μύκητας

Τα γεγονότα και όχι οι αναλύσεις και οι υποθέσεις (σκόπιμες ή και αστείες) διαδραματίζονται σαν χιονοστιβάδα. Διαβάζουμε συνεχώς πως «ουσιαστικά οι δανειστές επιχειρούν να κλείσουν και τις τελευταίες χαραμάδες αναπνοής των εργαζόμενων με σχέσεις μισθωτής απασχόλησης μέσω κυρίως της εύκολης απόλυσης» («Εφ.Συν.» 17/5) και ότι «το όραμά τους για την Ελλάδα είναι για μια χώρα φτωχή, γερασμένη, με υψηλή ανεργία και τους νέους να μεταναστεύουν στο εξωτερικό» («Εφ.Συν.» 24/6).
Δηλαδή, μία αποικία στην οποία οι υποτιθέμενοι τράγοι είναι στην πραγματικότητα κατσίκες για άρμεγμα, για τις οποίες ο κ. ΟΟΣΑ, Αλβαρο Περέιρα, διέταξε να δέχονται σαν «δικές τους τις μεταρρυθμίσεις, οι οποίες δεν επιβάλλονται από καμιά τρόικα, αλλά είναι συμμετοχικές»!
Σφάξε με, αγά μου, να αγιάσω! Ετσι τολμώ να πω ότι απαιτείται η απομάγευση της εγκαταστημένης μεταδημοκρατίας των ανθρωποειδών της οικονομικής ολιγαρχίας και η εγκατάσταση, στον πραγματικό, ρέοντα κόσμο, της επαναμάγευσης της πραγματικής δημοκρατίας.
Αυτής που προβάλλεται από τους ιδιοτελείς αρνητές της σαν ουτοπία, σαν ανεκπλήρωτη ιστορία, στον κόσμο των ισχυρών. Και αυτή η δημοκρατία θα αποκαταστήσει στη νομή των πόρων του πλανήτη το 99% των πολιτών της, στη θέση του 1% των ανθρωποειδών, που τους λυμαίνονται, εξαθλιώνοντας την ελπίδα της μικρής, θνητής μας ζωής.
Η άμεση δημοκρατία απαιτεί τη συμμετοχή των υποκειμένων της ζωής στο τιμόνι της μοίρας τους, στη διακυβέρνηση των συνθηκών ευημερίας των πολλών. Εφαρμόζοντας αν χρειαστεί το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος και την ανυπακοή στους εξαναγκασμούς. Γιατί ρωτάμε «τι θα ψηφίσουμε τώρα που η πρώτη φορά Αριστερά» έβαψε μαύρο το εξώφυλλο της ιστορίας της και υπουργός δηλώνει ότι είναι απλά χρησιμότερη από τους άλλους στη διαχείριση των μνημονίων;
Ρωτάμε με αγωνία, γιατί τίποτα δεν έχει καλλιεργηθεί στο πολιτικό μας υποσυνείδητο, πέραν των επιβαλλόμενων εφικτών λύσεων της μεταδημοκρατίας, της οικογενειοκρατίας, των ανεξέλεγκτων αντιπροσώπων μας.
Ποιος μας πρότεινε την καθολική διαμαρτυρία, με άρνηση της ψήφου, και την απαίτηση μιας πραγματικής αλλαγής του πολιτικού συστήματος, στο οποίο θα κυβερνά ο λαός, ο μόνος υπεύθυνος να πάει το σκάφος στα βράχια και όχι η κοινωνική πια τάξη, των έμμισθων διαχειριστών των μνημονίων;
Είναι πλεονασμός να ξαναγράψουμε το εφικτό σύστημα διακυβέρνησης του πολίτη, με το δικαίωμα μόνο μιας θητείας στο Κοινοβούλιο, χωρίς προνόμια, άσυλα, επιτροπές, παχυλές αποζημιώσεις και άνομες συντάξεις. Να υποχρεώνεσαι να κυβερνήσεις και όχι να το επιδιώκεις διακαώς, σαν οριστική και ισόβια λύση της ευζωίας σου.
Πιστεύω πως και η λεγόμενη αντισυστημική, λεγόμενη, Αριστερά, εφόσον συμμετέχει «στον προεκλογικό αγώνα», δέχεται το «σιτίζεσθαι εις το πρυτανείον», πείθοντας τον πολίτη στη δυνατότητα αντιμετώπισης των δεινών του, μόνο μέσα από αυτό το προτεινόμενο στρεβλό σύστημα, το διαβρωμένο βαθιά από τις ρίζες του νεοφιλελευθερισμού. Είναι πολύ εύκολο να ονομάζεται η κάθε διαφορετική λύση «ουτοπία» γιατί τελικά «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».
Θα ΕΙμαστε πάντα «χρησιμότεροι των προηγούμενων» στη διαχείριση της καταστροφής που απεργάζονται οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» που διδάσκονται από τα παθήματά μας και επανεμφανίζονται με χίλιες μάσκες ή και με απροκάλυπτη την επιβολή της δουλείας, στον κόσμο μας.
Αυτή η δημοκρατία στηρίζεται ακριβώς στην εξαπάτηση, στην ατιμωρησία, στην επιλεκτική εφαρμογή της ισονομίας, στις αμέτρητες και άχρηστες λίστες των ληστών, στους offshore φορολογικούς παραδείσους, στη διάλυση όλων των δικαιωμάτων στη ζωή, στην προβολή και εφαρμογή ενός άτεγκτου κοινωνικού δαρβινισμού.
Ισως ποτέ άλλοτε, σ’ αυτόν τον έρημο από δημοκρατία τόπο, η ελπίδα, η προοπτική προς μια ρωγμή γαλάζιου ουρανού, είχε τόσο έντεχνα διωχθεί, κυρίως από τα καθαρά βλέμματα και τα όνειρα των νέων ανθρώπων!
Ισως όμως να οσμίζονται και την απειλή της ουτοπίας που γεννιέται, σαρκώνεται και θεριεύει στην απελπισία και δεν τσιγκουνεύονται να επαναλαμβάνουν τους όρους της δουλείας που έχουμε υπογράψει, την υπακοή στο μόνο πολιτικό σύστημα, με το οποίο μπορούν άνετα να αποφεύγουν τους κραδασμούς της ανυπακοής και να ποδηγετούν τους δούλους.
Αυτό το σύστημα, μέσα από το οποίο βαυκαλίζεται ακόμα και η «Αριστερά της Αριστεράς» ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Ο Cordyceps είναι ένας τρομερός, αρχαίος στην πορεία του στον κόσμο, μύκητας. Καταλαμβάνει το «μυαλό» ενός μυρμηγκιού και οδηγεί το ζώο να καθηλωθεί σε ένα κλαδάκι ενός πανύψηλου δέντρου. Μετά το σκοτώνει, βλασταίνει στο κεφάλι του και σκορπίζει παντού τα σπόρια του, την ύπαρξη του είδους του.
Αυτός ο μύκητας καλλιεργείται με χίλιους τρόπους από τα ανθρωποειδή της καταστροφής μας, υποβοηθούμενος σ’ αυτό το κοινωφελές τους έργο από χιλιάδες έμμισθους κολαούζους, εκλεγμένους από τα θύματα, τεχνικούς προώθησης προϊόντων.
Υπάρχουν όμως στον κόσμο μας και μυκητοκτόνα! Η βούληση της ελευθερίας του αποκλεισμένου ανθρώπου είναι, ιστορικά, το ισχυρότερο. Δεύτε λάβετε!
*πολίτης του Αιγαίου
Πηγή www.efsyn.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στον βούρκο χωρίς αναπνευστήρα

«Ο βασιλιάς είναι γυμνός» -εντός και εκτός της χώρας. Θα επιβιώσει των εκλογών του 2020 ο Μητσοτάκης;

Παφίλης στη Βουλή: «Ο Λασκαρίδης σας *** πατόκορφα» (βίντεο)