Με το απολυτήριο Λυκείου η εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης κάνουν θολό το τοπίο των Πανελλαδικών, που «χωρίς βιασύνη, αλλά και χωρίς μεγάλη αναβολή» πρόκειται να καταργηθούν | EUROKINISSI / TATIANA ΜΠΟΛΑΡΗ
Τη θέσπιση ενός νέου σχολικού συστήματος -σε βάθος χρόνου- βασικός στόχος του οποίου θα είναι η ενίσχυση του Λυκείου, ώστε να μπορεί να εισάγεται κάποιος σε ένα πανεπιστημιακό τμήμα βάσει του βαθμού του, επιδιώκει το αρμόδιο υπουργείο, όπως εξήγησε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM», ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, Γιάννης Παντής.
«Θα υπάρξει σύντομα μια πρόταση -ελπίζω μέσα στη χρονιά- που θα είναι πάνω στην εντολή που έχουμε από τον υπουργό. Θα πάμε δηλαδή, μέσω του σχολικού συστήματος, να μπαίνουν τα παιδιά στα πανεπιστήμια. Δεν θα χρειάζεται παράλληλο σύστημα. Θα αναβαθμιστεί ο ρόλος του Λυκείου. Με το απολυτήριο του Λυκείου και τον βαθμό ουσιαστικά θα μπορεί κάποιος να πηγαίνει στις σχολές εκείνες που θα έχει τη δυνατότητα λόγω του βαθμού να μπει», εξήγησε ο κ. Παντής.
Παγκόσμια πρωτοτυπία
Για την ανάγκη νέου συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είχε μιλήσει λίγες μέρες πριν (στη συνέντευξη Τύπου για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση) ο υπουργός Παιδείας κ.Νίκος Φίλης υπογραμμίζοντας:
«Εχουμε συνείδηση ότι το σύστημα των εισαγωγικών για τα Πανεπιστήμια έχει εξαντλήσει τη δυναμική του και στηρίζεται, δυστυχώς, σε μία παγκόσμια πρωτοτυπία που είναι η υποβάθμιση του σχολείου και η ενίσχυση της παράλληλης εκπαίδευσης, πράγμα που σημαίνει μία περαιτέρω οικονομική αιμορραγία της οικογένειας.
»Εργαζόμαστε, μέσω και του εθνικού διαλόγου, για να υπάρξει, χωρίς βιασύνη αλλά και χωρίς μεγάλες αναβολές, ένα νέο σύστημα επιλογής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το οποίο θα αναβαθμίζει το σχολείο. Συνεπώς το νέο σύστημα προϋποθέτει μια αναμόρφωση του Λυκείου και κυρίως των δύο μεγαλυτέρων τάξεων του Λυκείου. Επί πλέον η ευθύνη επιλογής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αποδίδεται στο σχολείο και όχι σε άλλα σχήματα εκτός του σχολείου».
Το υπουργείο φαίνεται να έχει καταλήξει σε μια πρόταση που βασίζεται στην αρχή ότι οι νέοι, εφόσον έχουν ολοκληρώσει το Λύκειο, έχουν το δικαίωμα να πραγματοποιήσουν τις σπουδές που επιθυμούν.
Επομένως τον καινούργιο τρόπο εισαγωγής τον ενδιαφέρει τι θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά.
Η αρχή δηλαδή του συστήματος είναι η παρακάτω: βασική πρόβλεψη της πρότασης εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι η εφαρμογή συντελεστή βαρύτητας ανά επιλογή και πλήθος επιλογών του υποψηφίου.
Με αυτό τον τρόπο, ουσιαστικά θα επιβραβεύεται με διαφοροποιημένο ποσοστό ησειρά επιλογής (1η, 2η 3η έως και 10η επιλογή) και το πλήθος των 10 πρώτων επιλογών των υποψηφίων.
Μετά την 10η επιλογή οι επιλογές δεν επιβραβεύονται (η τιμή του συντελεστή θα είναι μηδενική).
Στο ερώτημα πώς θα μπορούσε να εξασφαλιστεί η αντικειμενικότητα στη βαθμολόγηση η Επιτροπή απαντά ότι αυτό θα εξασφαλίζεται μέσω του αναμορφωμένου Λυκείου.
Η πιστοποίηση του γενικού βαθμού πρόσβασης του αναμορφωμένου Λυκείου σε συνδυασμό με την έως τότε τετραετή εφαρμογή του συντελεστή βαρύτητας είναι πιθανό να περιορίσει την ανάγκη εισαγωγικών μόνο στα τμήματα υψηλής ζήτησης.
Η πρόταση αυτή, βέβαια, συνδέεται με εκείνη για 4ετές Γυμνάσιο και 2ετές Λύκειο.
Μεταρρυθμιστικά ξόρκια
Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 μέχρι σήμερα ένα «φάντασμα» πλανιέται πάνω από την ελληνική εκπαίδευση: το «εξεταστικό» ή, με άλλα λόγια, ο τρόπος και οι όροι πρόσβασης των νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η πιο «ταραγμένη ζώνη» του σχολείου υπήρξε, ακριβώς, η περίοδος της μετάβασης από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια.
Αν κανείς τινάξει το εκπαιδευτικό «σώμα» των μεταρρυθμιστικών «επεισοδίων» των τελευταίων 40 χρόνων θα διαπιστώσει ότι όλα όσα προβλήθηκαν από τη μεριά των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας ως πρωτότυπα και μαγικά ελιξίρια για την ανανέωση του ελληνικού σχολείου αναφέρονταν στο εξεταστικό σύστημα.
Πριν από λίγο καιρό, στο πλαίσιο κατάθεσης της πρότασης για την αλλαγή του συστήματος πρόσβασης ο επικεφαλής της Επιτροπής κ. Λιάκος δεν παρέλειψε να καταθέσει συμπληρωματικά τις δικές του «υποσχετικές» για το νέο σύστημα που οραματίζεται («μητέρα των αλλαγών» το ονόμασε), συμπυκνώνοντας στην πρόβλεψη ότι η παρέμβαση στο εξεταστικό σύστημα, η οποία είναι «εκ των ων ουκ άνευ για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», θα ανακουφίσει τις οικογένειες ως προς τα έξοδα για φροντιστήρια, ενώ θα σταματήσει και τις μετεγγραφές οι οποίες ερημώνουν τα περιφερειακά πανεπιστήμια και δημιουργούν συνωστισμό στα κεντρικά.
Να το πούμε καθαρά: όλο και πιο έντονα και όλο και πιο έντεχνα προβάλλονται με διάφορες ταχυδακτυλουργίες, στην ημερήσια διάταξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, παραδοσιακές πρακτικές ως πρωτότυπα και μαγικά ελιξίρια για την «ανανέωση» του σχολείου.
Οι επιτελείς του υπουργείου Παιδείας μιλώντας για το νέο σχήμα στη δομή Γυμνασίων–Λυκείων–ΕΠΑΛ και στην πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση επιδιώκουν να καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι το σύνολο της διαδικασίας θα είναι απόλυτα αντικειμενικό και αξιοκρατικό, αποκρύπτοντας έντεχνα το γεγονός ότι όσο «αντικειμενικό» κι αν είναι το διαδικαστικό μέρος της διαδικασίας, τα υπόλοιπα στοιχεία, που «συναρμολογούν» τη λογική του και διαμορφώνουν την κρίση για την επιλογή/πρόκριση–απόρριψη του μαθητικού πληθυσμού, δεν μπορούν να «απογαλακτιστούν» από τις ανισωτικές λειτουργίες της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Στη συζήτηση για το σύστημα πρόσβασης των υποψηφίων οφείλουμε να επισημάνουμε τους οικονομικούς, κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς όρους που επιδρούν στη διάρκεια της φοίτησης, πολύ πριν οι μαθητές, ως υποψήφιοι, φτάσουν στις πανελλαδικές εξετάσεις, στην έκβαση αυτής της φοίτησης και, σε τελευταία ανάλυση, στη διαφοροποιημένη κατάταξη των υποψηφίων.
Δεν υπάρχει «φαεινή ιδέα»
Ουσιαστικά οφείλουμε να στρέψουμε το μικροσκόπιο του ενδιαφέροντός μας και της πολιτικής και εκπαιδευτικής μας ανάλυσης στις λειτουργίες του υπαρκτού σχολείου από την πρώτη μικρή του Δημοτικού, δηλαδή πολύ πιο πριν από το τέλος της λυκειακής βαθμίδας.
Δεν υπάρχει «φαεινή ιδέα» για το εξεταστικό, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει αντίπαλη πρόταση αν δεν τοποθετηθεί κανείς για την ουσία της σχολικής εκπαίδευσης, καθώς είναι σαφές ότι το σύστημα πρόσβασης δεν μπορεί να βρειδίκαιη λύση στο πλαίσιο των άνισων όρων που δημιουργεί η σημερινή εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα.
Οφείλουμε να μιλήσουμε για την εκπαίδευση και το σχολείο σε συνάρτηση με τις υπαρκτές σχέσεις παραγωγής, με το σύστημα εκμετάλλευσης που προσδιορίζει και καθορίζει τη σχολική εκπαίδευση.
Και, βέβαια είναι λάθος ο εγκλωβισμός σε μια επιφανειακή συζήτηση που θα επικεντρώνεται σε οργανωτικές αλλαγές (που δεν είναι μάλιστα καθόλου «αθώες»), θα μεγαλοποιεί τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει αυτό καθαυτό το «σύστημα πρόσβασης» και θα αφήνει απέξω τα μεγάλα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Και κάτι τελευταίο αλλά εξόχως σημαντικό. Είναι φανερό ότι η νέα πρόταση, που στηρίζεται στις «μνημονιακές υποχρεώσεις και στις κατευθυντήριες οδηγίες του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε.», πριμοδοτεί ένα αριστοκρατικό Λύκειο για «λίγους και εκλεκτούς» και μια «πετσοκομμένη» (δίχρονη) επαγγελματική εκπαίδευση της λεγόμενης μαθητείας για τους πολλούς μη προνομιούχους.
Παράλληλα, αν λάβει κανείς υπόψη τη γενική γραμμή για περικοπές και πώς αυτές συνδέονται με λιγότερες σχολικές μονάδες κυρίως στα αστικά κέντρα, μπορεί να καταλάβει ότι η πρόταση για δίχρονο Λύκειο (Γενικό και Επαγγελματικό) νομιμοποιεί τη μαζική συγχώνευση Λυκείων λόγω της μείωσης τμημάτων και μαθητών.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου