Αλήθειες με βέλο
«Το άρμεγμα της αγελάδας» Ιακωβίδης
Δεν ξέρω για σας, πάντως εμένα το πρόσωπό μου με προδίδει. Το 'χω από μικρή αυτό το κουσούρι -μεταξύ άλλων, που δεν θα τα βγάλουμε τώρα στη φόρα- και ακόμη δεν έχω βρει τρόπο να το ξεπεράσω.
Με πρόδιδε στο πανεπιστήμιο. Μόλις ήταν να κάνω μια ερώτηση στον καθηγητή, να σου τα μάγουλα κατακόκκινα και η καρδιά να χτυπάει ταμπούρλο. Με πρόδιδε στις δημόσιες ομιλίες. Λίγο πριν βγω να μιλήσω, άντε πάλι το κοκκινάδι ίσα με τ' αυτιά.
Το ίδιο και αν μ' έπιαναν να λέω ψέματα ή την εποχή που ήμουν λαθρεπιβάτης στο μετρό (ναι, έχω υπάρξει μέλος και αυτής της κάστας, όταν βρέθηκα χωρίς δουλειά). Τη φωνή την κουμάνταρα, το χρώμα με τίποτα.
Τελευταία, βέβαια, καθώς το θράσος έχει βοηθήσει να αναπτυχθεί ένα ιδιόμορφο θάρρος απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, κοκκινίζω συνήθως από θυμό που δεν μπορώ να εκφράσω.
Ο θεός όμως δεν πίνει κρασί, που λέει και η γιαγιά μου, και μου τη φύλαγε στη γωνία. Εκεί που νόμιζα πως έχω κατορθώσει να τιθασεύσω και τα τελευταία απομεινάρια ντροπής μέσα μου, εκεί που πίστευα πως έχω επιτέλους μετουσιωθεί σε ένα περήφανα κακότροπο και κυνικό πλάσμα που θα καταφέρει να επιβιώσει της δυστοπικής μας πραγματικότητας, σαν τις κατσαρίδες, ήρθε η μετωπική σύγκρουση με τη δεσποινίδα Λιν.
Η δις Λιν είναι καλλιτέχνις εξ επαγγέλματος και ζωγράφος βοοειδών εξ επιρροής του περιβάλλοντος. Ετσι τουλάχιστον μου συστήθηκε, όταν, κατά λάθος, πάτησα τη Δις, δις, καθώς προσπαθούσα να περάσω από τον διάδρομο καραβιού εν κινήσει, καταμεσής φουρτουνιασμένου πελάγους.
Σχεδόν την παρέσυρα στο πάτωμα, καθώς το πάνω-κάτω στο κατάστρωμα ήταν άνευ προηγουμένου και μόνο αν ήσουν υπό την επήρεια δυνατού αλκοόλ μπορούσες να περπατήσεις σε ευθεία.
Μα ευθεία δεν υπήρχε. Μόνο σκαμπανέβασμα σε ρυθμούς γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης. Μην τα πολυσυζητάμε, πέφτω πάνω στη δις, καταντρέπομαι και έρχομαι και φουντώνω. Μπροστά στο κόκκινο του προσώπου μου η ντομάτα του Αυγούστου έμοιαζε αλμπίνος.
Κάτι μου λέει στα αγγλικά, άλλα ακούω εγώ, κάτι ψελλίζω, μπουρδουκλώνω τις γλώσσες, άντε να βρεις άκρη. Με το καπελίνο της η δις Λιν έστεκε φαρδιά-πλατιά στο πάτωμα, αλλά άψογη, όπως όριζε ο κώδικας συμπεριφοράς της τάξης της.
Ηταν, βλέπετε, γόνος παλιάς αριστοκρατικής οικογενείας της Αγγλίας, η οποία από νωρίς θέλησε να αυτονομηθεί και να ζήσει στους δικούς της ρυθμούς. Ωστόσο, οι τρόποι τρόποι.
Κάτι που αγκαλιαστήκαμε πριν της ώρας μας, κάτι που ήταν το τάργκετ γκρουπ μου ηλικιακά (άνω των 70), κάτι που κρύβω κάτι από Αγγλίδα γεροντοκόρη μέσα μου, μπορέσαμε να συνεννοηθούμε με ειλικρινή ελληνοβρετανική αβρότητα.
Βασικά, η ίδια ξεκίνησε να μου μιλάει για τη ζωή της, μάλλον σαν κίνηση αναστήλωσης της συντετριμμένης μου αξιοπρέπειας.
Διότι, άλλο να πέφτεις πάνω σε έναν νεαρό, με ράστα και παντόφλα, που τον τρώει η αλμύρα στο κατάστρωμα, και άλλο σε κυρία, μιας κάποιας ηλικίας, με ελαφρό βέλο και βαριά παρακαταθήκη.
«Πρόγονός μου ήταν ξακουστός ζωγράφος βοοειδών του 19ου αι.», μου λέει. «Τα καλοκαιρινά μεσημέρια έβλεπε τις αγελάδες να στέκονται κάτω από τη σκιά που έριχναν οι καρυδιές και έτσι κατόρθωσε να συλλάβει με επιτυχία τα θέματα των δύο πιο γνωστών πινάκων του: “Μεσημβρινή γαλήνη”, μια σπουδή για δύο καστανόγκριζες αγελάδες κάτω από μια καρυδιά και το “Μεσημεριανό καταφύγιο”, για μία καρυδιά με δύο καστανόγκριζες αγελάδες από κάτω»...
Τι να πεις, τα χει αυτά η Αγγλία!
Δεν ξέρω στις αφηγήσεις της πού σταματούσε η ιστορία και πού ξεκινούσε η μυθιστορία, ωστόσο, κάποια στιγμή η κουβέντα γύρισε στην πραγματικότητα: «Διάβασα πως στη Βολιβία, απεργοί μεταλλωρύχοι σκότωσαν, ξυλοκοπώντας μέχρι θανάτου, τον αναπληρωτή υπουργό Εργασίας της χώρας.
Είναι αλήθεια;... Τις έζησα τις απεργίες των ανθρακωρύχων στη χώρα μου επί Θάτσερ. Πολλοί φίλοι διαδηλώναμε στο πλευρό τους.
Το τι έγινε, όλοι το ξέρουμε. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν θυμόμαστε αυτό που είχε πει η Θάτσερ και ισχύει, δυστυχώς, ακόμη στην Ε.Ε., με ή χωρίς τη Μ. Βρετανία: “Society? There is not such a thing!”»... Κοινωνία;
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα... Κατέθεσα τα σέβη μου και απομακρύνθηκα διακριτικά. Χίλιες φορές η θαλασσοταραχή, παρά τέτοιες αλήθειες.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου