Οθόνες χωρίς χιόνια
Και μέχρι να μάθουμε ποιοι πήραν επιτέλους, μετά από ένα σκληρό καλοκαίρι κόντρας και καταγγελιών, τις τέσσερις άδειες και σε ποιους θα πέσει «μαύρο» μέσα σε 90 μέρες, όπως δήλωσε η Ολγα Γεροβασίλη, και μέχρι να μάθουμε επίσης πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες τι έγινε περίπου, διότι το «ακριβώς» θα εμπλουτίζεται με πολλές αλήθειες, ας «ξεσκεπάσουμε» τον κ. Παππά.
Κύριε υπουργέ, τον πιάσαμε τον συμβολισμό που επιθυμείτε να δώσετε στην ενέργειά σας και δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή της σημερινής ημερομηνίας για να ξεκαθαρίσει το τηλεοπτικό τοπίο στην Ελλάδα!
Ηταν 30 Αυγούστου του 1936, ογδόντα χρόνια πριν από σήμερα και επτά μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, που έσκασε μύτη η τηλεόραση, ως γεγονός και ως είδος. Περίοδος ανάπτυξης (όχι δικής μας).
Σε ένα στούντιο στα βόρεια προάστια του Λονδίνου, το «Αλεξάντρα Παλάς», άρχισε να εκπέμπει το BBC, το κορυφαίο επί χρόνια και ζαμάνια βρετανικό τηλεοπτικό δίκτυο.
Σημαντική ημερομηνία (να το θυμάστε). Τότε αποφασίστηκε να γίνει η πρώτη δοκιμαστική εκπομπή επί τη ευκαιρία της Εκθεσης Ραδιοφωνίας που είχε στηθεί στο κέντρο του Λονδίνου.
Στο περίπτερο του ΒΒC τοποθετήθηκαν οι γκρι οθόνες και τη δεδομένη στιγμή αρχίσανε να κάνουν τα κύματά τους… Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαν οι εμπνευστές, ώσπου η εικόνα ήρθε. Της κακιάς ώρας. Με έντονο μαύρο και το χρώμα του οινοπνεύματος ίσα που να ξεχωρίζει το πρόσωπο.
Ηταν η πρώτη, σύντομη πειραματική μετάδοση εικόνων που άνοιγε τον δρόμο για την τηλεόραση. Σείστηκε ο χώρος από τα χειροκροτήματα. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Βάλαμε στα σπίτια μας αυτό το παράθυρο στον κόσμο. Ακριβό απόκτημα, γι’ αυτό το βάζαμε στο καλύτερο σημείο του σπιτιού, το σκεπάζαμε και με το σεμεδάκι μη μας σκονίζεται και γύρω στις έξι το απόγευμα έκλεινε το ραδιόφωνο και γίνονταν τα αποκαλυπτήρια της οθόνης.
Ολοι μαζεμένοι γύρω της. Μέχρι τα μεσάνυχτα. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1990, ήταν η πρώτη φορά (με κάποια επιφύλαξη) που εκπομπή συνεχίστηκε και μετά τα μεσάνυχτα και αφορούσε την υπόθεση Κιάπε.
Δεν είχαμε όλοι τηλεόραση κι οι μανάδες μας όλο στη γειτόνισσα ήταν επίσκεψη. Εμείς, τα παιδιά στη γειτονιά μου στο Παγκράτι, εκεί που παίζαμε σταματούσαμε και κολλούσαμε τα μουτράκια μας στη βιτρίνα του μαγαζιού που είχε τουλάχιστον δέκα τηλεοράσεις προς πώληση κι έπαιζαν όλες το ίδιο πράγμα.
Τον «Φυγά», για παράδειγμα, όλο στα κλεφτά τον παρακολουθούσαμε τον ταλαίπωρο.
Με καθυστέρηση έφτασε στην Ελλάδα η έγχρωμη τηλεόραση. Την πρώτη έγχρωμη εκπομπή τη μετέδωσε το 1951 το αμερικανικό κανάλι CBS. Αλλά και οι Αμερικανοί άργησαν να δουν χρώμα στην τηλεόραση γιατί τι θα την έκαναν την ασπρόμαυρη συσκευή που στοίχιζε και ένα κάρο «πράσινα».
Κι ενώ βολευτήκαμε και με τις έγχρωμές μας, και από είδος πολυτελείας η τηλεόραση έγινε είδος ανάγκης πρώτης και δεύτερης και καμιά φορά τρίτης (κάθε δωμάτιο και μία συσκευή), σκάει μύτη η ψηφιακή, οι συχνότητες και η Digea, μας βάζουν και τη θηλιά στον λαιμό ως προς τον χρόνο κι αρχίσαμε να ψάχνουμε σαν τους τρελούς τον αποκωδικοποιητή.
Πόσα πενηντάρικα χαμένα – από μας. Τι κέρδος για ελάχιστους! Ωσπου περάσαμε στην επίπεδη (το πλάσμα), και με ίντσες οθόνης κινηματογράφου.
Ογδόντα χρόνια μετά γι’ αυτήν την εικόνα και για το ποιος θα τη διαχειρίζεται διαγκωνίζονται οι έχοντες. Κι εμείς οι τηλεθεατές απορούμε γιατί γίνεται αυτός ο χαμός αφού, όπως δηλώνουν και όπως δείχνουν τα δάνειά τους, δεν κερδίζουν από αυτή την υπόθεση. Γιατί επιμένουν, άραγε;
Ποια ακριβώς «εικόνα» τούς ενδιαφέρει; Καθόλου τυχαία εν ολίγοις η ημερομηνία που επέλεξε ο κ. Παππάς. Ημερομηνία ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, να φύγουν τα χιόνια από τις οθόνες μας.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου