Η μία ματιά, του Κύκλωπα
Από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών στο Ρίο | EUROKINISSIΠώς σας φάνηκε η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στη Βραζιλία;
Σ’ αυτό το ένα ερώτημα, οι απαντήσεις θα είναι περισσότερες της μίας, όπως συνηθίζεται για όλα τα θέματα και τα θεάματα.
Αλλοι θα συγκινήθηκαν με τη λιτή τελετή, με το οικολογικό μήνυμα που εξέπεμπε, με το μέλημα των διοργανωτών να καλύψουν κάθε σημαντική περίοδο της βραζιλιάνικης πολιτιστικής πορείας, με την ολυμπιακή ομάδα των προσφύγων, με την επιλογή του Βαντερλέι ντε Λίμα για το άναμμα του βωμού, που στο πρόσωπό του αναγνωριζόταν η προσπάθεια κι όχι η νίκη…
Αλλοι θα θύμωσαν με τα λεφτά που ξοδεύονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες των χορηγών και των καρτέλ, ενώ έξω από το ιστορικό «Μαρακανά» και πίσω από τα θεαματικά βεγγαλικά ο λαός είναι βυθισμένος στη φτώχεια και την ανέχεια, οι γυναίκες οδηγούνται στην πορνεία, η εγκληματικότητα διεκδικεί αριθμούς-ρεκόρ στις φαβέλες…
Αλλοι θα ειρωνεύτηκαν και θα δυσανασχέτησαν με την προχειρότητα, τις μισοτελειωμένες δουλειές στο Ολυμπιακό Χωριό, όπου από μια τρύπα στον τοίχο τρέχει το νερό για ντους, τη βρόμικη θάλασσα, την επιλογή της Ζιζέλ ως δείγματος της βραζιλιάνικης ομορφιάς…
Αλλοι θα δήλωσαν αηδιασμένοι από την υποκρισία των Αθανάτων και των επισήμων στις κερκίδες, την εμφάνιση του προέδρου Τέμερ (έφαγε γιουχάισμα).
Οπως λέει και ο ζωγράφος Αθηνόδωρος, μόνο ο Κύκλωπας έχει μία ματιά.
Θα ξεχάσω για λίγο(;) τη συμβουλή που μου είχε δώσει κάποτε ο Γιάννης Καλαϊτζής, «ποτέ μη γράφεις στο πρώτο πρόσωπο», και θα πάρω θέση.
Λοιπόν, μου άρεσε πολύ η τελετή έναρξης. Συγκινήθηκα και θαύμασα την προσπάθεια των διοργανωτών και των εθελοντών, το υπέροχο περπάτημα της καλλονής, των ηλικιωμένων μουσικών που πάνω στα τρεμάμενα πόδια τους χόρευε ξέφρενα η ψυχή τους, των χορευτών με τα απίστευτα γυμνασμένα κορμιά.
Και νομίζω ότι θα είναι από κείνες τις τελετές έναρξης που ορισμένα στοιχεία τους θα θυμάμαι με το πέρασμα του χρόνου.
Θα βάλω τους πέντε πράσινους κύκλους και το σήμα της ειρήνης με το δέντρο πλάι στον Μίσα της Μόσχας, στο άναμμα με βέλος του βωμού στην Ισπανία, στο απόλυτα συγχρονισμένο πολύχρωμο πλήθος με τα τύμπανα των εθελοντών στο Πεκίνο, στη μεταφορά της φλόγας από τον Μοχάμεντ Αλι.
Αλλά με τίποτα πλάι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, που ήταν και θα παραμείνουν μακράν οι καλύτεροι (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου και τα λοιπά).
Ξέρω τι γίνεται πίσω από τους προβολείς, ξέρω τι πληρώνουν οι λαοί για τη διοργάνωση, όπως ξέρω και τι γίνεται στη θάλασσα του Αιγαίου όταν την απολαμβάνω στις διακοπές μου.
Οπως ξέρω και την «κακία» των μεγάλων που προσπαθούν σώνει και καλά να πείσουν τα παιδιά πως δεν υπάρχει Αγιος Βασίλης.
Λες και δεν θα είναι προσγειωμένα μια ζωή…
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου