Πράσινη κοινωνική οικονομία - Μοντέλο άσκησης

 

Συντάκτης: 

Κώστας Διάκος*

Η Πράσινη Πολιτική στην Οικονομία, απαιτεί αλλαγή στη νοοτροπία του πολιτικού μοντέλου για την άσκηση της. 

Το μικρό είναι αποδοτικό, αυτάρκες και κοινωνικά υπό έλεγχο. Το συγκεντρωτικό και μεγάλο είναι ανέλεγκτο, απρόσωπο και ενισχύει την υποταγή της κοινωνικής αρμονίας στο αποτέλεσμα. 

Ο κοινοτισμός, ακραία ριζοσπαστική έκφραση κοινωνικής συγκρότησης, μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κυρίως, ως "εργαλείο" που παρέχεται από το θεσμικό πλαίσιο της κοινωνικής διαχείρισης, ενδυναμώνει το «Κοινωνικό Κεφάλαίο» απέναντι στο «Ιδιωτικό και στο Κρατικό Κεφάλαιο» με: 

• Αποκέντρωση της οικονομίας, (οικονομική δημοκρατία),
• Συμμετοχή του πολίτη, προσδίδοντας του καθοριστικό λόγο στις αποφάσεις που τον αφορούν σε όλους τους τομείς (παραγωγή, μεταποίηση,υπηρεσίες) της οικονομίας και όχι απλά στη χρήση των προϊόντων. 
• Η τοπικότητα (με την αυτάρκια ως στόχο) και η λειτουργία της (ευελιξία, κοινωνικότητα), από την φύση της Κοινωνικής Οικονομίας καθιστά ευχερή τον δημόσιο κοινωνικό έλεγχο της διαφθοράς και αδιαφάνειας της όποιας οικονομικής εξουσίας.

Να τονίσω τούτο:
Στην Ελλάδα έχουμε 

• τη γεωγραφική και μετεωρολογική «χάρη» αλλά και 
• την κοινωνική υποδομή  

ώστε με τις «όποιες καλές ιδέες» επιδιώκει η Κοινωνική Οικονομία στη διαχείριση του Κοινωνικού Κεφαλαίου να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την Κρίση και να συνθλίψουμε την δεδομένη πελατειακή νοοτροπία άσκησης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Ας το δούμε αλλιώς με την Κοινωνική Οικονομία.

* Υπεύθυνος του ΠΣ των Οικολόγων Πράσινων για την κοινωνική οικονομία, οικολόγος, νομικός Περιβάλλοντος, αυτοδιοικητικός.

Πηγή www.efsyn.gr