Στίγκλιτς και Κρούγκμαν ξανά κατά της Ευρωζώνης
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Πολ Κρούγκμαν | ΕUROKINISSI / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
Την πεποίθηση πως για μία καλύτερη συμφωνία εντός της ευρωζώνης, «η Ελλάδα έπρεπε να είναι διατεθειμένη, in extremis, να φύγει, αλλά δεν ήταν» εξέφρασε ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.
Από το βήμα του Athens Democracy Forum, που διοργανώνουν οι New York Times μέχρι την Κυριακή στην Αθήνα, ο αρθρογράφος της εφημερίδας δήλωσε ότι το καλύτερο για την Ελλάδα είναι να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη. «Αλλά αυτό είναι μία ρητορική ερώτηση. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί», συμπλήρωσε.
Συνέχισε λέγοντας πως είναι τέτοια η πολιτική δέσμευση των ελίτ των ευρωπαϊκών χωρών για τη διατήρηση της ακεραιότητας της ευρωζώνης, που τίποτα δεν θα τους πείσει να προχωρήσουν στη διάλυσή της.
Αναφερόμενος στον Αλέξη Τσίπρα υπογράμμισε πως αφού έδειξε πως δεν είναι διατεθειμένος να κάνει το μεγάλο βήμα» της εξόδου, είναι «πρωθυπουργός χωρίς καθόλου διαπραγματευτική δύναμη».
«Το ευρώ είναι η αιτία πολλών κακών»
Παράλληλα, ο Τζόζεφ Στίγκλιτς δήλωσε πως το ευρώ, κακής σύλληψης και υπό την επιρροή της «νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας», είναι η αιτία πολλών κακών, όπως η οικονομική στασιμότητα, η υψηλή ανεργία ή η άνοδος της ακροδεξιάς.
Σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος και δηλώνει: «Οταν οι κανόνες είναι κακοί, πρέπει να τους αλλάξουμε, διαφορετικά κινούμαστε προς την καταστροφή».
Εμφανίζεται πολύ επικριτικός απέναντι στην ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική. «Με εσφαλμένα οικονομικά μοντέλα, έχουμε αναγκαστικά κακή διάγνωση και κακή θεραπευτική αγωγή», ανέφερε.
Μετά την εισαγωγή του ευρώ, «οι οικονομολόγοι περίμεναν το πρώτο σοκ για να θέσουν σε δοκιμασία το νόμισμα. Εγινε το 2008 και οι συνέπειες ήσαν καταστροφικές», λέει ο αμερικανός οικονομολόγος που συγκρίνει το συμπέρασμά του με τη ματιά του Alexis de Tocqueville στις ΗΠΑ στις αρχές του 19ου αιώνα.
Ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας επικρίνει τους κανόνες, κυρίως το ακλόνητο 3% του δημοσιονομικού ελλείμματος «που έχει πέσει από τον ουρανό» και δεν βασίζεται «σε καμία οικονομική θεωρία».
Σχολιάζει ειρωνικά ότι «ο Θεός διαβιβάζει τις Δέκα Εντολές στο Ορος Σινά, αλλά τους κανόνες που διέπουν το ευρώ τους εισάγουν κοινά ανθρώπινα όντα» για να ζητήσει την αναθεώρηση των κανόνων αυτών.
«Το Βερολίνο σε λάθος δρόμο»
Αυτή η ιδέα ότι η λιτότητα μας επιτρέπει να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη και την ευημερία απορρίπτεται σήμερα από τους περισσότερους οικονομολόγους και ακόμη και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δυστυχώς, εξακολουθεί να αποτελεί κυρίαρχη αντίληψη στους κόλπους της γερμανικής κυβέρνησης και ειδικότερα στο εσωτερικό του υπουργείου Οικονομικών
Μάλιστα, ο συγγραφέας του «Ευρώ: πώς το κοινό νόμισμα απειλεί το μέλλον της Ευρώπης» πρότεινε να στείλει ένα αντίτυπο του βιβλίου του στον γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Είμαι βέβαιος ότι το βιβλίο μου δεν θα τον πείσει», λέει γελώντας αυτός που καταγγέλλει από τις σελίδες του αυτό που παρουσιάζει ως «νεοφιλελεύθερη ιδεολογία» στους κόλπους της ΕΕ.
Κι ο ορισμός του για τη λέξη «ιδεολογία» δεν αφήνει καμία αμφιβολία. «Πρόκειται για μία δοξασία που δεν είναι αναγκαστικά βασισμένη σε αποδείξεις», εξηγεί υπενθυμίζοντας ότι η λιτότητα απέτυχε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης, στη συνέχεια στην Ασία και την Αργεντινή. «Και τώρα και στην Ευρώπη!».
«Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει αντλήσει τα διδάγματα αυτού του παρελθόντος και αναγνωρίζει ότι έκανε λάθος», λέει.
Αντίθετα, ο Στίγκλιτς δηλώνει κατάπληκτος που σήμερα ακόμη στην Ευρώπη υπάρχουν κυβερνήσεις, όπως αυτή της Αγγελα Μέρκελ, που επιμένουν να απαιτούν πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής «ασύμβατες με τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η ευρωζώνη».
«Οι χώρες είναι δεμένες χειροπόδαρα»
Για τον Στίγκλιτς, τα σφάλματα ανάγονται στις καταβολές του ευρώ. Οι Ευρωπαίοι «έβαλαν το κάρο μπροστά από τα βόδια» εισάγοντας το κοινό νόμισμα χωρίς τη δημιουργία των αναγκαίων για τη διαχείρισή του θεσμών.
Ακόμη χειρότερα, «το κοινό νόμισμα στέρησε από τα κράτη δύο μηχανισμούς προσαρμογής, τους πιο σημαντικούς: τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα επιτόκια. Οι χώρες είναι δεμένες χειροπόδαρα και δεν διαθέτουν περιθώρια ελιγμών παρά στη δημοσιονομική πολιτική. Το ίδιο ισχύει για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που δεν πρέπει να επικεντρώνεται παρά στον πληθωρισμό», εξανίσταται.
Ο Στίγκλιτς ζητάει να υπάρξει αντίδραση για να μην κινδυνεύσει το ευρωπαϊκό σχέδιο. «Το ευρώ είναι ίσως καλό για λίγους ανθρώπους και για τους τραπεζίτες, αλλά δεν είναι για τους κοινούς πολίτες. Η κοινωνία βρίσκεται σε στασιμότητα, δεν αναπτύσσεται, γεγονός που δίνει ώθηση στα κόμματα της άκρας αριστεράς».
Στο βιβλίο του, ο Στίγκλιτς προτείνει σειρά λύσεων για την έξοδο της Ευρώπης από το αδιέξοδο. Αυτή που προτιμά είναι η δημιουργία εκείνων των θεσμών που έχει ανάγκη η ευρωζώνη για την καλή λειτουργία της, όπως μία ΕΚΤ, η οποία «δεν θα περιορίζεται στην αντιμετώπιση του πληθωρισμού, αλλά θα επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση της ανεργίας και στην ανάπτυξη».
Εάν οι χώρες δεν αποδεχθούν «περισσότερη Ευρώπη», τότε προτείνει άλλες πίστες: το ευκολότερο θα ήταν η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ, πράγμα που θα καθιστούσε τις άλλες χώρες περισσότερο ανταγωνιστικές χάρις στην υποτίμηση του κοινού νομίσματος.
Διαφορετικά, δεν μένει παρά ένα φιλικό διαζύγιο, με τη δημιουργία «δύο ή και τριών νομισματικών ζωνών» εν αναμονή της δημιουργίας των αναγκαίων θεσμών.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου