Περί Μαρινάκη και αριστεροδεξιάς αγανάκτησης

«Μα είναι δυνατόν να πάρει άδεια ο Μαρινάκης»; Το ερώτημα διατυπώνεται εκ δεξιών και αριστερών, φυσικά ως ρητορικό ερώτημα του οποίου η απάντηση υπονοείται πως είναι ,ότι η κυβέρνηση είναι σίγουρα ύποπτη.

Γράφει ο Φέλιξ  

Είτε το ερώτημα εντάσσεται στην επιχειρηματολογία της βαριάς αριστερής ανησυχίας, είτε στην δεξιά κουτοπονηριά (ο Μαρινάκης υποστήριξε τη ΝΔ και τον Σαμαρά ανοιχτά και κατ’ επανάληψη) είναι το ίδιο επικίνδυνο και συντηρητικό.

Ας διατυπώσω κάποια άλλα ερωτήματα που μπαίνουν άλλοτε καλοπροαίρετα και άλλοτε πονηρά:

1. Γιατί τους άφησε η κυβέρνηση να πάρουν άδειες; Είναι προοδευτικό και νόμιμο, μια κυβέρνηση να ορίζει ποιός θα πάρει και ποιός όχι μια άδεια; Προφανώς και όχι. Η κυβέρνηση, οφείλει να διατυπώσει το νομικό πλαίσιο που πρέπει να ισχύει και τους όρους για να μπορεί κάποιος να πάρει μέρος στο διαγωνισμό για να γίνει κάτοχος άδειας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιλέγει ανθρώπους. Η άποψη που θέλει τις κυβερνήσεις να παρεμβαίνουν για να ορίσουν τους καναλάρχες είναι αντιδραστική και αντιδημοκρατική.

2. Μα λέγονται τόσα για τη σχέση πολλών με παράνομες ενέργειες. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι η κυβέρνηση; Για τον δυτικό νομικό πολιτισμό και το δημοκρατικό καθεστώς, τα όσα λέγονται, ακούγονται ή ψιθυρίζονται, δεν είναι απόδειξη ενοχής. Ακόμη και η υποδικία δεν καθιστά κάποιον ένοχο για το κράτος μέχρι να δικαστεί και να καταδικαστεί. Πώς λοιπόν θα μεταφερθεί όλη η ψιθυρολογία και θα γίνει στοιχείο νομικού αποκλεισμού; Και τι θα γίνει αν κάποιος στήσει μια υποδικία σε κάποιον αντίπαλό του με σκοπό να τον πετάξει από ένα διαγωνισμό; Ακόμη και αν το αποτέλεσμα της νομιμότητας δεν μας αρέσει, η μη τήρησή της επιλεκτικά, οδηγεί στη μη νομιμότητα.

3. Τελικώς δημιουργείται μια νέα διαπλοκή με νέους ολιγάρχες. Το τι δημιουργείται είναι κάτι που θα αποδειχθεί. Είναι θέμα όρων ελέγχου του παιχνιδιού και συσχετισμών. Αυτοί που διατυπώνουν την ανησυχία πως «πάλι πλούσιοι παίρνουν τα κανάλια», θα έχουν προφανώς να δείξουν κάποιον οικοδόμο ή αγρότη σε κάποιο μέρος του κόσμου που είναι καναλάρχης. Το σίγουρο είναι πως το παλιό σύστημα καταρρέει και καλώς καταρρέει. Είναι παραλογισμός να το υποστηρίζει κάποιος, μόνο και μόνο γιατί υπάρχει πιθανότητα να δημιουργηθεί νέο. Είναι σαν να ανέχεσαι τον βιαστή με το επιχείρημα πως υπάρχουν και άλλοι βιαστές στον κόσμο

4. Και τι θα γίνει με τον κόσμο που θα μείνει στο δρόμο αφού θα κλείσουν κανάλια; Είναι συνηθισμένη πρακτική της ολιγαρχίας στην Ελλάδα, όταν πιαστεί στα πράσα, να προτάσσει τους εργαζόμενους και τις θέσεις εργασίας τους οποίους μάλιστα δεν σεβόταν και ιδιαίτερα. Το ερώτημα είναι να υπάρχουν κανόνες ή όχι; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Οι παλιοί καναλάρχες που σήμερα επισείουν τον κίνδυνο της ανεργίας, στην πραγματικότητα έχουν ζημιογόνα και χρεωμένα κανάλια που κάποια στιγμή θα κλείσουν όπως το Mega, όταν οι τράπεζες θα αποφασίσουν να κάνουν απαιτητά τα δάνεια. Επιπλέον δεν κλείνουν μόνο κανάλια, αλλά ανοίγουν κιόλας. Κανάλια τα οποία θα απορροφήσουν κόσμο. Χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει στην Ελλάδα, αλλά μόνο για τα κανάλια υπάρχει κλαυθμός και οδυρμός. Σε κάθε περίπτωση αυτό που θα ορίσει τη νέα πραγματικότητα οφείλει να είναι η αγορά και η αξιολόγηση. Ή μήπως εδώ να μην ισχύει η κατά τον Μητσοτάκη αριστεία και ο νεοφιλελευθερισμός; Η άποψη πως έπρεπε να μείνουμε στην παθογένεια και την ανομία των καναλιών για να μην χαθούν θέσεις εργασίας, μοιάζει με το επιχείρημα πως δεν πρέπει να συλλαμβάνονται έμποροι ναρκωτικών γιατί δίνουν ψωμί και εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους.

Πηγή www.koutipandoras.gr