Για τον λόγο της κοινωνικής πολιτικής
EUROKINISSI / ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Θυμάμαι τα χρόνια συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ακατανόητα για ένα στοιχειώδες δημοκρατικό πολίτευμα.
Ο,τι στραβό κι ανάποδο, ό,τι αντικοινωνικό και υποτακτικό οι κύριοι εκείνης της συγκυβέρνησης το φόρτωναν στον ανερχόμενο τότε δημοσκοπικά ΣΥΡΙΖΑ· έφταναν ώς και τη γελοιότητα μ’ αυτήν τους την πολιτική επιλογή (ώστε να καλύψουν τη δουλοφρένεια και υποτέλειά τους απέναντι στους δανειστές).
Θυμάμαι επίσης τον, αξέχαστο ούτως ή άλλως, Γιάννη Καλαϊτζή να υπογράφει τα δηκτικότατα σκίτσα του με το μότο «Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» ή κάπως έτσι («Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για όλα»... κ.λπ.).
Γελούσαμε όλοι τότε γιατί και ο πιο αφελής καταλάβαινε ότι δεν έφταιγε βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η δική τους πολιτική γραμμή (της υποταγής και του συμβιβασμού).
Τι γίνεται σήμερα; Μία απ’ τα ίδια, ακριβώς. Αλλαξαν μόνο οι θέσεις κατοχής στα αξιώματα της κυβέρνησης. Σήμερα για όλα φταίει η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν κρίνεται το κυβερνητικό έργο (ποιος εξάλλου έχει τα κότσια να κάνει κάτι τέτοιο;)· μετατίθενται απλώς οι ευθύνες -και νομίζουν οι κυβερνώντες ότι τους παίρνουμε στα σοβαρά- στην επάρατη Δεξιά.
Μας σηκώνουν το δάχτυλο. Προσέξτε -μας λένε- τι κάνετε, διότι παραμονεύει ο κίνδυνος να πέσει η «αριστερή» κυβέρνηση και θα επανακάμψουν οι ολετήρες της χώρας, οι προστατευτές των δωσίλογων και των νεοναζιστών, κάπως έτσι...
Εχει γούστο. Εκεί που περιμέναμε να ’ρθουν τα πάνω κάτω από μια ξεχωριστή αριστερή πολιτική, από ανθρώπους που πιστεύουν στον (συν)άνθρωπο, αντικρίζουμε με έκπληξη μία απ’ τα ίδια. Ο κριτικός λόγος είναι εχθρικός, ακόμη κι ο καλοπροαίρετος. Οποιος τολμάει και τον αρθρώνει είναι οβελιστέος -στο πυρ το εξώτερον, ο αναιδής, ο... δεξιός.
Η αναίδεια, όμως, και η αγένεια χαρακτηρίζουν τους φοβισμένους, αυτούς που τρέμουν μη χάσουν τη θεσούλα τους -οι καψεροί (οι ακατανόητοι)... Αυτοί, ενώ ομιλούν συχνά -και ακατάσχετα-, βρίσκονται σε πλήρη εχθρότητα με τον κοινό λόγο, με τη λογική της συνύπαρξης, έστω μέσα από αντιθέσεις· μόνη τους εμμονή είναι να ακούγονται πιο δυνατά από όλους, ίσως γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο νομίζουν ότι επικρατούν στην επικοινωνιοσφαίρα.
Χαμπάρι δεν φαίνεται να πήραν από τους Βαλόνους που αρνούνται να υπογράψουν τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά ή από τους Πειρατές της Ισλανδίας που προτάσσουν αμεσοδημοκρατικές μορφές διακυβέρνησης.
Θα είχε αλήθεια ενδιαφέρον τι έχει να πει επ’ αυτού ο βουλευτής Κώστας Δουζίνας, που έχει συχνά αρθρογραφήσει σε τούτη την εφημερίδα για τον ρόλο των κοινωνικών κινημάτων και τη διάρθρωση της κοινωνικής δομής «από τα κάτω».
Το θέμα, όμως, δεν είναι οι προσωπικές απόψεις αλλά το πώς αυτές μπορούν να υποβοηθήσουν τον λόγο μιας διαφορετικής (εννοείται υπέρ της κοινωνίας) πολιτικής.
Οι «νευρώνες» της δημοκρατίας να αποκωδικοποιηθούν, τίποτα άλλο. Μητσοτάκηδες - Βορίδηδες - Γεωργιάδηδες είναι τοις πάσι γνωστό τι πρεσβεύουν· το θέμα είναι οι «αριστεροί» τι λένε.
Μπορούν να συλλαβίσουν λέξεις και φράσεις της δημοκρατίας; Εάν νομίζουν ότι μπορούν (που δεν το βλέπω), ας το αποδείξουν.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου