Επιδότηση εργασίας σε νέους και ανέργους

Ράνια ΑντωνοπούλουEUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ

Δύο εύστοχες πολιτικές παρεμβάσεις γίνονται αυτή την εποχή, μεταξύ άλλων, από το υπουργείο Εργασίας για την ανακούφιση των ανέργων και την ενίσχυση των θέσεων εργασίας.
Αν και τα μέσα ενημέρωσης για τους γνωστούς λόγους (πολυφωνίας και αμεροληψίας...) δεν ασχολούνται καθόλου ή, ακόμα χειρότερα, τις παρουσιάζουν ως «αντιλαϊκές» και «φιλοεργοδοτικές», οι πολιτικές αυτές είναι πρωτοποριακές και έχουν ταξικό πρόσημο.
Ξεκινούν, και οι δύο παρεμβάσεις του υπουργείου Εργασίας (αρμοδιότητας της Ράνιας Αντωνοπούλου), από τη διαπίστωση ότι η ελληνική (μισοκατεστραμμένη, μην ξεχνάμε) οικονομία εξακολουθεί να βασίζεται κατά 75% στην εξέλιξη της εσωτερικής ζήτησης και δυστυχώς όχι τόσο όσο μπορούμε στις εξαγωγές.
Δηλαδή, ότι για να λειτουργούν οι επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται άνθρωποι και να δημιουργηθούν και νέες (ιδιωτικές, συνεταιριστικές, δημοτικές, δημόσιες κ.λπ. παραγωγικές δραστηριότητες), πρέπει να υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα στα νοικοκυριά.
Επομένως, πρέπει επειγόντως να ενισχυθεί το εισόδημα (κυρίως οι μισθοί και να μην πέσουν κι άλλο οι συντάξεις) της φτωχοποιημένης κοινωνίας.
Αυτό θα σημάνει (μαζί με την απαραίτητη φτηνή και επιλεκτική χρηματοδότηση των πραγματικά βιώσιμων επιχειρήσεων από τις τράπεζες), αυτομάτως, την αναθέρμανση της εγχώριας ζήτησης, την τόνωση της αγοράς εργασίας, τη στήριξη του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και την αύξηση των φορολογικών εσόδων (μέσω κυρίως του ΦΠΑ, εφόσον φυσικά βρεθεί τρόπος να εισπράττεται και να μην κλέβεται στον σημερινό ανεπίτρεπτο βαθμό από τους επιχειρηματίες).
Αυτό που θα εφαρμοστεί, λοιπόν, είναι:
Πρώτον, το επίδομα ανεργίας (σήμερα μόνο 360 ευρώ/μήνα) όσων το δικαιούνται θα μπορεί με δική τους πρωτοβουλία και επιθυμία να διατεθεί (με τη σύμφωνη γνώμη των ίδιων των επιδοτούμενων ανέργων, επαναλαμβάνω) ώστε να επιδοτεί κατά το ισόποσο μέρος τον μισθό τους σε νέα θέση εργασίας που θα βρίσκουν.
Δεύτερον, τα πολλές χιλιάδες νέα παιδιά (που δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε οποιοδήποτε επίδομα ανεργίας, πέραν των περιορισμένων επιδοτούμενων προγραμμάτων κοινωνικής εργασίας σε ΟΤΑ και της επαγγελματικής εκπαίδευσης) θα πληρώνονται με μισθό μαθητείας.
Ο μισθός μαθητείας, που γενικά δεν ακούγεται ευχάριστα, αν λ.χ. είναι ο μισός ή το 75% του ισχύοντος κατώτατου μισθού (όπως ακριβώς κάποτε είχαμε από το 2003 στις Συλλογικές Συμβάσεις των δημοσιογράφων), θα μπορεί να επιδοτείται από το Δημόσιο με το ισόποσο του ισχύοντος για όλους επιδόματος ανεργίας.
Στο σύνολό τους, δηλαδή, οι νέοι εργαζόμενοι, ακόμα και ως μαθητευόμενοι, θα φτάνουν να αμείβονται με μισθό που θα προσεγγίζει τον βασικό μισθό -και όλα αυτά για διάστημα το πολύ δύο ετών. Εννοείται ότι οι επιχειρήσεις που θα επωφελούνται δεν θα έχουν απολύσει ανθρώπους ένα-δυο χρόνια πριν από τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα έμμεσης επιδότησης και δεν θα μπορούν να «ανακυκλώνουν» προσλαμβάνοντας και διώχνοντας επιδοτούμενους μαθητευόμενους ή πρώην ανέργους.
Αν λοιπόν η πολιτική αυτή αντιμετωπιστεί καλόπιστα, προβληθεί και κατανοηθεί -και δεν υπονομευτεί ως συνήθως από κομματικές και μιντιακές σκοπιμότητες- τότε θα έχουμε ως κοινωνία και οικονομία συμφέρον να απαιτήσουμε την αύξηση και όλων των μισθών -μέσω συλλογικών συμβάσεων, που περιμένουμε εδώ και δύο χρόνια να επιστρέψουν- και του επιδόματος ανεργίας, ώστε να ικανοποιηθεί με όρους αξιοπρέπειας η επείγουσα ανάγκη της χώρας για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ενίσχυση της ποιότητας και των αμοιβών των υπαρχουσών θέσεων εργασίας.
ΥΓ. Σημειώνω ότι η αναφορά μου στην επείγουσα ανάγκη φτηνών πιστοδοτήσεων από τις ανακεφαλαιοποιημένες με χρήματα του ελληνικού λαού τράπεζες (που έχουν απομείνει) σχετίζεται απόλυτα με τη φυγή κεφαλαίων ύψους πολλών δεκάδων δισ. ευρώ από τη χώρα ύστερα από 25ετή λεηλασία της και από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και «θαλασσοδάνειά» τους -που έχουν φτάσει στο 50%. Αυτό είναι πρόβλημα για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, που με τη σειρά του σχετίζεται με τον «πατριωτισμό» των πλούσιων Ελλήνων και τους πειρασμούς του «ανυπότακτου» Εθνους μας για φοροδιαφυγή και απόκρυψη εισοδημάτων και πλούτου. Με λίγα λόγια, αρκετοί θέλουν ποιοτικό κράτος και ευημερία, χωρίς φόρους για τους ίδιους, αλλά με τα λεφτά κάποιων άλλων φορολογουμένων.
Πηγή www.efsyn.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στον βούρκο χωρίς αναπνευστήρα

«Ο βασιλιάς είναι γυμνός» -εντός και εκτός της χώρας. Θα επιβιώσει των εκλογών του 2020 ο Μητσοτάκης;

Παφίλης στη Βουλή: «Ο Λασκαρίδης σας *** πατόκορφα» (βίντεο)