Η συνείδηση και η λιτή αλήθεια
Με μια δίλεπτη εμφάνισή του στο znet (μπείτε και δείτε το στον υπολογιστή σας) ο Αμερικανός γλωσσολόγος και πολιτικός αναλυτής Νόαμ Τσόμσκι ζητάει από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα να δώσει αμνηστία σε όλους τους μετανάστες που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να μην μπορεί να τους «κυνηγήσει» νομικά ο θηριώδης ρατσιστής, νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Κοντεύει τα ενενήντα ο καθηγητής και είναι ακόμη εν εγρηγόρσει· ο λόγος του εξακολουθεί να είναι παρεμβατικός και μακάρι να ακολουθούσαν το παράδειγμά του οι διανοούμενοι όλου του κόσμου.
Εκτός από θεωρητικός της γενετικής γλώσσας, ο Τσόμσκι δεν έπαψε ποτέ να «ενοχλεί» το αμερικανικό κατεστημένο, ξεσκεπάζοντας τις βρομιές των μυστικών υπηρεσιών και των ισχυρών οικονομικών λόμπι σε όλες τις χώρες του πλανήτη.
Αυτός φαίνεται να είναι ο ρόλος των διανοουμένων και όχι η προσκόλλησή τους στην εξουσία και οι εξ αυτής απολαβές, όπως συμβαίνει εδώ λ.χ., στη Γαλλία, τη Γερμανία και αλλού - δυστυχώς· και ποιος έχει αντίθετη γνώμη;
Είναι απαραίτητη σήμερα, όσο ποτέ, η ενεργή παρουσία όσων έχουν να πουν κάτι για την εν γένει κατάσταση, μπας και πάρουν κάποια ανάσα οι οικονομικά φτωχοί και αποσταμένοι, οι απροσανατόλιστοι και οι τεθλιμμένοι, οι πάσχοντες και οι αγωνιούντες, οι τρελοί αλλά και οι «ελεύθεροι». Μπας και ακούσουν οι κυβερνώντες τον λόγο του αποκλεισμένου και φιλοτιμηθούν να ασχοληθούν με τα αδιέξοδά του.
Θυμάμαι τον Κυριάκο Σιμόπουλο και την ανηλεή κριτική του προς τους εξωνημένους διανοούμενους, από τις απαρχές ήδη του πολιτισμού και της οργάνωσης των κοινωνιών· η εξουσία πάντα είλκυε τους διανοούμενους, ίσως γιατί οι τελευταίοι ήθελαν να εξουσιάζουν αλλά πάντα κάτι τους εμπόδιζε (η ενοχή τους, η δειλία τους, η αναποφασιστικότητά τους; Ποιος ξέρει;).
Ο εν λόγω Ελληνας διανοητής είναι οδοστρωτήρας στην κριτική του και μπορεί κάποιος να εγείρει ενστάσεις, στο βάθος όμως ξέρει ότι έτσι έχουν τα πράγματα, έτσι λειτουργούν συνήθως αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να σκέφτονται υπέρ το «κανονικό».
Κάποτε οι «άρχοντες» συνήθιζαν να συμβουλεύονται τους στοχαστές και τους ειδήμονες, σήμερα απλώς τους χρησιμοποιούν σαν άλλοθι στις αλλοπρόσαλλες πράξεις τους, που είναι πάντα πράξεις αντικοινωνικές.
Στο μεταξύ, άγνωστο για ποιο λόγο, απουσιάζουν οι μεγάλοι τραγωδοί - κωμωδοί κι έτσι η εξουσία δρα ανέλεγκτη. Το πού θα οδηγήσει μια τέτοια «πνευματική» στάση δεν είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς, άρα χρειάζονται παρεμβάσεις σαν κι αυτή του Νόαμ Τσόμσκι μπας και ξεκουνηθούμε άπαντες από την αφωνία και αδράνειά μας. Οχι;
Εδώ που τα λέμε δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σπουδαγμένος σε ακριβά Πανεπιστήμια για να εκτιμήσει το «βάθος» της τραγωδίας του ελληνικού λαού και της ανθρωπότητας όλης· αρκούν οι μικρές καθημερινές κινήσεις που οφείλαμε όλοι να κάνουμε ως «δικαιωμένοι» πολίτες, αλλά πλέον αδυνατούμε· γιατί; Ελάτε τώρα, όλοι ξέρουμε την απάντηση, ποιούμεθα όμως την νήσσαν (ανέξοδη προσποίηση...).
Τα σταράτα λόγια μάς λείπουν, το σθένος και η αποφασιστικότητα - και βεβαίως η καθαρή συνείδηση και ο απλός λόγος· τόσο λιτή είναι η σημερινή αλήθεια. Κοντά στην κοινωνία και όχι γλείφοντας την εξουσία...
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου