Λάθος όλα. Αρα;
Φωτιά είναι τα στοιχεία της μηνιαίας έρευνας της Public Issue. Πανηγυρίζει η Νέα Δημοκρατία, πανηγυρίζουν και όσοι απαιτούν εδώ και τώρα εκλογές για να φύγουν οι ολετήρες, να σταματήσει ο κατήφορος και να επιστρέψει η χώρα στον ενάρετο κύκλο της ανάπτυξης (όχι της σκαληνής) και της ευημερίας (όχι της πλαστής).
Οπως συμβαίνει με όλες τις δημοσκοπήσεις, έτσι και μ’ αυτήν, ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα που ευνοούν την πολιτική του (όταν πρόκειται για κόμματα) και πριμοδοτούν τις προτιμήσεις του (όταν πρόκειται για σχολιαστές).
Προτάσσει ό,τι τον συμφέρει, υποβαθμίζει ό,τι είναι προβληματικό για τις επιδιώξεις του και αποσιωπά αυτό που τον προσγειώνει ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Είναι κλασικό: όταν η πραγματικότητα αποδεικνύεται πεισματάρικη και δεν συμβαδίζει με τις επιθυμίες μας, δεν αλλάζουμε τις επιθυμίες μας, φασκιώνουμε την πραγματικότητα. Γιά να δούμε, έχει λόγους η Ν.Δ. να αισθάνεται ικανοποιημένη;
Υπάρχουν ορισμένα ευρήματα που δικαίως τα προβάλλει. Στη συγκεκριμένη μέτρηση δεν υπάρχει πρόθεση ψήφου, αλλά η καθαρή πρωτιά της Ν.Δ. προκύπτει ευλόγως από τα συμφραζόμενα.
Καμία έκπληξη έως εδώ, αφού όλα τα γκάλοπ που έχουν γίνει μέχρι τώρα δίνουν προβάδισμα στην αξιωματική αντιπολίτευση. Το ανάποδο θα ήταν περίεργο, για να μην πούμε ύποπτο.
Η διαφορά ποικίλλει, κι αυτό δημιουργεί κάποια ερωτήματα για την εγκυρότητα των μεθόδων που χρησιμοποιούν οι εταιρείες, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται καταλληλότερος πρωθυπουργός από τον Αλέξη Τσίπρα, αν και ο «κανένας» βρίσκεται πολύ κοντά του. Μικρό καμπανάκι αυτό. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών (88%) δηλώνουν ότι η χώρα πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση.
Θα μπορούσε να είναι ένα θετικό για την αξιωματική αντιπολίτευση στοιχείο, το οποίο από πρώτη ματιά φαίνεται να επιβεβαιώνει την ανάλυσή της για την καλπάζουσα φθορά της κυβέρνησης αν επρόκειτο για κάτι πρωτοφανές, για κάτι δηλαδή που εμφανίζεται πρώτη φορά σε τέτοιου τύπου έρευνες.
Δεν είναι όμως. Δεν υπάρχει δημοσκόπηση από το 2010 και μετά που να μη δίνει το ίδιο ή ανάλογο ποσοστό αποδοκιμασίας για την πορεία της χώρας. Ισως η μοναδική εξαίρεση στην καταθλιπτική ατμόσφαιρα ήταν η περίοδος της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., όταν υπήρχε η προσδοκία πως κάτι καλό θα προκύψει από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Αποτυπώθηκε με εκκωφαντικό τρόπο στο δημοψήφισμα, λιγότερο εμφατικά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, για να επιστρέψουμε σιγά σιγά στην κατάσταση μελαγχολίας υπό το βάρος των επώδυνων μέτρων του τρίτου Μνημονίου.
Ακόμη χειρότερα για τη Ν.Δ., λίγο παρακάτω και δίπλα στη δυσαρέσκεια που εκφράζει το 92% για την απόδοση της κυβέρνησης, υπάρχει εκείνο το εξίσου θηριώδες 84% που δηλώνει απογοητευμένο και με την αντιπολίτευση. Μ’ άλλα λόγια, οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν πιστεύουν ότι η Ν.Δ. είναι η εναλλακτική λύση που χρειάζεται η χώρα.
Παρά την ακατάσχετη καταστροφολογία και τις συνεχείς δυσοίωνες προβλέψεις, παρά την προσπάθειά της να εδραιωθεί η εντύπωση ότι αυτή και μόνο αυτή διαθέτει το πρόγραμμα που θα οδηγήσει τη χώρα στο ξέφωτο, παρά την απλόχερη βοήθεια που της προσφέρουν (ανιδιοτελώς, βεβαίως βεβαίως) οι μηχανισμοί ενημέρωσης-προπαγάνδας, δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ούτε καν κλίμα ευμενούς ουδετερότητας (για ενθουσιασμό δεν μιλάμε).
Καμπάνα τούτη εδώ. Και εκεί που βαρούν όλα τα σήμαντρα μαζί είναι στην απάντηση που δίνουν οι πολίτες για το θέμα των πρόωρων εκλογών. Είναι ο κεντρικός στόχος του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, σχεδόν από την επόμενη μέρα της ανάδειξής του στην κορυφή του κόμματος.
Τις ζητάει ο ίδιος, τις ζητάνε όλα τα στελέχη, σιγοντάρουν τα μέσα ενημέρωσης, αλλά δεν συμφωνεί το 53% των ψηφοφόρων.
Δυστυχώς για την κυβέρνηση, δυστυχώς για τη Ν.Δ., δυστυχώς και για τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι πολίτες δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα. Νιώθουν οργή, αγανάκτηση, απογοήτευση και ντροπή γι’ αυτά που συμβαίνουν.
Ανέχτηκαν και στήριξαν με μισή καρδιά στην πρώτη φάση τα κόμματα που είχαν την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας.
Ανέθεσαν στους δράστες να εξιχνιάσουν το έγκλημα. Στη συνέχεια επένδυσαν τις ελπίδες τους στον ριζοσπαστισμό του ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντάς του δύο ευκαιρίες διακυβέρνησης. Διαπιστώνουν τώρα ότι είτε με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα στην Ελλάδα δεν βελτιώνονται.
Επτά χρόνια λιτότητα, μείωση εισοδημάτων, μεγάλη ανεργία, μετανάστευση νέων ανθρώπων, δυσβάσταχτο χρέος, καθεστώς ασφυκτικής επιτροπείας από υποτίθεται αλληλέγγυους και στον ορίζοντα η βαριά σκιά ενός τέταρτου μνημονίου. Αφόρητο παρόν, μεσίστιο μέλλον. Γεννάται έτσι το ερώτημα:
Αν η χώρα πηγαίνει σε λάθος κατεύθυνση από το 2010 (όπως εκτιμούν οι περισσότεροι), αν οι κυβερνήσεις και οι αντιπολιτεύσεις -δεξιές και αριστερές- έχουν κακές επιδόσεις (όπως λένε οι περισσότεροι), μήπως το πρόβλημα βρίσκεται αλλού; Μήπως πρέπει να ξαναδούμε τη σχέση μας με την ευρωζώνη;
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου