Δύο εικόνες σαν φινάλε γιορτινής παρένθεσης
Σουρεαλιστικό παραλίας και κυμάτων: Τελευταία μέρα πασχαλινών διακοπών: Νεαρή, σε κανό φουσκωτό, μονόκωπο, αγωνιζόταν να επιβιώσει πάνω στα κύματα. Παρακολουθούσα αυτήν (νοστιμούλα, αθλητικότατη!) και τις απεγνωσμένες προσπάθειές της να ισορροπήσει στα κύματα, που την πήγαιναν δώθε-κείθε και τη στριφογύριζαν. Ομως, η αλήθεια, φερόταν επιδέξια∙ γνώριζε. Απλώς αναρωτιόμουν, γιατί το κάνει.
Ωσπου είδα. Με χειρονομίες προσπαθούσε να επικοινωνήσει με δύο κυρίες παραδίπλα μου. Οχι για να καλέσουν το Λιμενικό. Εκανε με τα δυο της χέρια, η αθεόφοβη –ενώ την έδερναν τα κύματα– τη… νοηματική, το κλικ, της φωτογράφισης.
Ζητούσε να τη φωτογραφίσουν. Εφευγα, καθώς έβγαινε από το νερό και με το κανό στη μασχάλη κατευθυνόταν προς τις δύο κυρίες. Οι οποίες, δεν ξέρω αν τη φωτογράφισαν, αλλά όλο το διάστημα της… αγωνίας μου, παρέμειναν ατάραχες κουβεντιάζοντας και υπέθεσα, μάλλον ασφαλώς, πως ήταν η μία η μαμά και η άλλη, η γιαγιά της!
Οταν ανέβηκα στο χωριό, στο πάρκινγκ της πλατείας, πίσω από την εκκλησία, παρκάριζε το αγροτικό του ο παπα-Βασίλης. Πολύ αγαπητός μου. Γνωριζόμαστε από το ’91. ήταν τότε καμιά εξηνταριά χρόνων. «Δεν φάνηκες τον χειμώνα!» είπε.
«Πού να ’ρθω, παπά μου, με τέτοιο καιρό!». «Δίκιο έχεις. Φέτος τον χειμώνα μόνο ο Μανώλης ήταν ανοιχτός!» (Μανώλης ίσον καφενείο). «Κάν’ του κάνα ευχέλαιο!» είπα για τον Μανώλη στον παπα-Βασίλη. «Φώναξαν έναν ιερέα να κάνει ευχέλαιο», είπε ο παπάς. «“Εγώ να σας κάνω ευχέλαιο”, είπε ο ιερέας, “αλλά πάρτε και καμιά γάτα”!».
Τελευταία μέρα πασχαλινής διαμονής. Δύο εικόνες: Η κοπέλα με το κανό στη μασχάλη να πλησιάζει (καλοκαίρι) και η ράχη του παπα-Βασίλη να απομακρύνεται…
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου