Σε σύνδεση…
Σαν τις πρώτες μέρες ενός φλερτ ήταν οι μέρες που πρωτοάνοιξε λογαριασμό στο φέισμπουκ. Μέσα στη γλύκα και την τρυφερότητα, αλλά και με αγωνία και αβεβαιότητα. Θα τον αποδεχτούν ή όχι όσοι και όσες εκτιμούσε;
Τους άρεσαν ή δεν τους άρεσαν αυτά που «ανέβαζε»; Στην αρχή ένιωθε ένα νευρικό μυρμήγκιασμα στη ραχοκοκαλιά πριν ανοίξει τον υπολογιστή, αλλά και απροθυμία να τον αποχωριστεί. Υπήρχε κάτι αναζωογονητικά ανοιχτό σ’ αυτό το νέο περιβάλλον.
Αργότερα η «σχέση» μπήκε σε άλλη φάση. Εγινε ένας παθιασμένος πολιτικός αναλυτής που καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα. Του πέρασε όμως. Χολωνόταν και στενοχωριόταν περισσότερο από ό,τι στις ειδήσεις των καναλιών! «Δεν καταλαβαίνουν τι θέλω να πω κι είναι όλοι έτοιμοι για καβγά!», έλεγε στους κολλητούς του.
Αποφάσισε πως δεν θα γράφει πια προσωπικές απόψεις, αλλά θα εκφράζεται με λόγια μεγάλων πολιτικών αναλυτών και φιλοσόφων. Γρήγορα βαρέθηκε. «Δεν έχει πλάκα, άμα δεν λες τη δική σου άποψη», εξηγεί.
Η «σχέση» πέρασε στην περίοδο της ελαφρότητας. Το έριξε στα τραγούδια. Από αγαπημένα ηπειρώτικα μέχρι κλασική τζαζ. Βρήκε πιο εύκολα ανθρώπους που τους άρεσαν τα ίδια πράγματα. Ανθρώπους με διαφορετικά προφίλ που ούτε θα το φανταζόταν ποτέ ότι είχαν κοινά ακούσματα.
Αρχισε να μοιράζεται ποιήματα που αγαπούσε και έγραφε με την εξομολογητική γραφή που «ευδοκιμεί» στο φέισμπουκ. Τον ξένισε στην αρχή, αλλά μετά άρχισε να εξοικειώνεται.
Ελα όμως που ένα γλυκό πρωινό, με την ψυχρούλα να φεύγει όσο ο ήλιος ψήλωνε, βγήκε έξω και κοίταξε τις πολυκατοικίες και τα μπαλκόνια στις δυο μεριές του δρόμου.
Σιωπηλές ακόμα, με πολλά ανθισμένα παρτέρια και γλάστρες, κάτω από τον ηλιόλουστο ανοιξιάτικο ουρανό, συνέθεταν μια εικόνα που ανέπνεε. Ζωντανή! Τον αιφνιδίασε η απότομη πρώτη σκέψη πως ο χειμώνας τελείωσε και δεν το καλοκατάλαβε.
«Τι χάνω ανάμεσα σε “επαφές”, “μπλοκαρίσματα” και ατέλειωτους συνδέσμους;». Μια μικρή υποψία «εξαπάτησής» του από τον διαδικτυακό κόσμο τον έκανε να συννεφιάσει. Και αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα!
Συνειδητοποίησε πως έχασε το πάνω χέρι σ’ αυτή τη «σχέση», αν και θεωρούσε πάντα πως η αντίληψή του ήταν λίγο πιο πάνω από αυτήν του μέσου ανθρώπου. Τα έλεγαν οι «παλιοί», αλλά νόμιζε πως ήταν υπερβολές.
«Το διαδίκτυο είναι σαν τον αέρα! Οσο χώρο τού αφήσεις τον καταλαμβάνει. ΑΝ το επιτρέψεις!!!», έλεγε χθες το βράδυ στο στέκι της πλατείας και λίγο αργότερα: «Καλό. Να μην ξεχάσω να το ποστάρω αυτό!».
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου