Το Κίνημα

EUROKINISSI/ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Συντάκτης: 

Δημήτρης Νανούρης

Χαλεποί καιροί, αλήστου μνήμης. Στα βασανιστήρια εστιάζουν συνήθως τα αφιερώματα στην 21η Απριλίου 1967· στις φυλακές και τα ξερονήσια. Και σ’ εκείνο το σκοτεινό ξημέρωμα, παραμονή του Λαζάρου, το οποίο βύθισε την Ελλάδα στη μαύρη νύχτα που διήρκεσε έτη επτά και συναπτά. Αλλά και στην Αντίσταση. Των λίγων. Οίτινες πολλαπλασιάστηκαν ως εκ θαύματος μετά το 1974, σαν τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθείς στην έρημο.

Οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, πραγματικοί ή κατά φαντασίαν, εξάντλησαν το θέμα προ πολλού· ενίοτε και την υπομονή μας. Συγκρατώ την αφήγηση στελέχους της ΕΔΑ που ξενυχτούσε με την παρέα του στα τραπεζάκια έξω της πλατείας Κολωνακίου. Εξηγούσαν οι περισσότεροι με ατράνταχτα επιχειρήματα γιατί δεν πρόκειται να γίνει πραξικόπημα, ώσπου κατά το χάραμα αναστατώθηκαν από παράξενους θορύβους κι είδαν σε λίγο τα τανκς να συνθλίβουν στις ερπύστριες έναν προς έναν τους ισχυρισμούς τους.

Υπήρξαν τυχεροί, όντας ξυπνητοί. Η υπόλοιπη Αριστερά πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο. Ας διαβάσουμε, όμως, κάποτε την Ιστορία και με τα μάτια ενός παιδιού. Δεν πήγαινα ακόμη σχολείο. Μεγάλωνα μεταξύ Γαλατσίου και Ανω Κυψέλης. Απότομες κατωφέρειες κι ανηφοριές που κατέληγαν συχνά σε εγκαταλελειμμένα νταμάρια. Βραχώδεις αλάνες. Χωματόδρομοι και σπίτια χαμηλά. Τα καλοκαίρια κοιμόμασταν στις αυλές με ορθάνοιχτα τα πορτοπαράθυρα.

Νωρίς κινούσαν οι άντρες για τη δουλειά· σχεδόν αχάραγα. Οικοδόμοι, επί το πλείστον, και βιομηχανικοί εργάτες. Εισπράκτορες στα λεωφορεία. Μικρομαγαζάτορες. Ενας αστυφύλακας, δυο πυροσβέστες και ελάχιστοι χαμηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Αρματα μάχης τούς γύρισαν πίσω εκείνο το μοιραίο πρωί. Αλαφιασμένα γυναικόπαιδα με την τσίμπλα στο μάτι. «Εγινε Κίνημα» έλεγαν όλοι. Απορούσα πώς μια φαινομενικά αθώα λέξη προκαλεί τόσο τρόμο.

Τα ραδιόφωνα παίζουν εμβατήρια. Πέντ’-έξι κυνηγοί γυαλίζουν τα ντουφέκια τους να τα παραδώσουν στο Τμήμα. Φιλήσυχος κόσμος. Τον κυρ Γιώργη στην κάτω γωνία τον έχουν ήδη συλλάβει, παρότι είναι ο πιο πράος και γλυκομίλητος. «Κουμ-μου-νι-στής» όμως. Οι γείτονες εκφέρουν τη λέξη μεταξύ μύστακος και οδόντων. Τη δαγκώνουν, λες, να μην ακουστεί, ξορκίζοντάς την, σαν βαριά, ανίατη νόσο. Χρειάστηκα χρόνια να την αποκρυπτογραφήσω ολόκληρη κι ακόμα σπάω την γκλάβα μου να βρω τι σημαίνει.

Αργότερα να σου κι ο Θάνος, ο διπλανός. Σπουδαγμένος. Το καμάρι της περιοχής. Παντρεύτηκε πέρυσι και μετακόμισε. Η συμβία του γεννάει όπου να ’ναι. Πανικόβλητος, βγάζει τρεις βαλίτσες απ’ το πατρικό του και ρίχνει στον βόθρο χειρόγραφα, αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικά. Ωστε αυτό θα πει Κίνημα: Η ακινησία ενός νομοταγούς, φοβισμένου λαού που με αστραπιαίες κινήσεις πετάει την αξιοπρέπειά του στους υπονόμους. Σφραγίζεις τα ρουθούνια με τον αντίχειρα και τον δείκτη. (Συνεχίζεται)

Πηγή www.efsyn.gr