Κοκόρια, κοτσύφια, μέτρα, δημοσιογράφοι

ΕUROKINISSI/ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

Εξι το πρωί στην αυλή ενός σπιτιού σε παραλιακό χωριό κοντά στην Κόρινθο. Η συναυλία των πτηνών πλασμάτων στην κορύφωσή της. Πιο γλυκόλαλα τα κοτσύφια, που δεν διστάζουν να «επισκέπτονται» τα φυτά και τα δέντρα των σπιτιών. Μια γουλιά καφέ είναι αρκετή να ενδυναμώσει όλο το σώμα.
Θυμώνουν αίφνης οι πετεινοί από τα κελαηδίσματα και ξεκινούν τις δικές τους φωνές, σαν για να δείξουν ποιος είναι το πρωινό αφεντικό. Και σε μια στιγμή μέσα, η απόλυτη σιωπή· άλλη υπέροχη μουσική κι αυτή - βαθιά, αλλόκοτη, μυστηριώδης, που κατευνάζει, όμως, αμέσως τα σπλάχνα και τον νου.
Δεν περνάει μισή ώρα και τα παντζούρια αρχίζουν να σηκώνονται, ρολόγια χτυπάνε, μηχανές παίρνουν μπροστά και αυτοκίνητα και τρακτέρ μουγκρίζουν. Η μαγεία χάνεται αυτοστιγμεί, ο καφές έχει εξάλλου κρυώσει.
Είναι γνωστό, οι περισσότεροι θαρρώ το έχουμε βιώσει, ότι έστω και λίγες ώρες να αποδράσει το κορμί από την πνιγηρότητα της μεγαλούπολης αρχίζει και χορεύει σε άλλους ρυθμούς, ξεχασμένους, γιορτινούς, νοσταλγικούς.
Ο νους αφήνεται να τυλιχτεί από την ομίχλη των πρώτων ωρών της μέρας και προτιμά να πάψει να σκέπτεται τόσες σκοτούρες που κουβαλά, ε, τι άλλο να κάνει· πολύ καλά κάνει, έστω και για λίγες μόνο στιγμές, που είναι βεβαίως μοναδικές.
Μέσα στο σπίτι αγαπημένο πρόσωπο είναι εγκλωβισμένο σχεδόν, παλεύοντας με «θηρία» μέσα του· λίγες ώρες της ημέρας βγαίνει στον κήπο. «Δεν σου σπάνε τα νεύρα τα κοκόρια;» τον ρωτάω, έτσι για να ξεφύγουμε από τα της ασθενείας.
«Μια χαρά είναι τα κοκόρια» μου απαντά, «ακόμη κι εκείνα που είναι βραχνιασμένα. Εκείνο που μου σπάει πραγματικά τα νεύρα -συνεχίζει- είναι το σινάφι σου στην τηλεόραση. Μέτρα και ξανά μέτρα, περικοπές στις συντάξεις και ξανά περικοπές για τρία-τέσσερα χρόνια, τόσο το αφορολόγητο... Μας έχουν ζαλίσει.
Πώς αντέχουν να τα λένε και να τα ξαναλένε; Εντάξει, το καταλάβαμε ότι πάμε κατά διαόλου· μας το είπανε μια, δυο, άντε τρεις φορές, επιτέλους ας σταματήσουν, δεν συμβαίνει τίποτα άλλο στον κόσμο; Εχουμε τα σοβαρά μας προβλήματα, έχουμε κι εσάς όλη μέρα τα ίδια και τα ίδια. Ηθελα να ’ξερα - δεν βαρεθήκατε; Δεν μπουχτίσατε;» Τι να πω; Μήπως διαφωνώ; Οχι, άρα...σωπαίνω.
Ομως έχει κέφια, αφού δεν του δίνεται και πολλές φορές η ευκαιρία να μιλήσει με γνωστούς και φίλους. «Επίσης κάτι άλλο που μου σπάει τα νεύρα είναι το θέατρο των πολιτικών, ειδικά του Τσίπρα και του Μητσοτάκη. Δεν καταλαβαίνουν ότι γελάει ο κόσμος με τις κορόνες τους, ότι έχουν γελοιοποιήσει τη Βουλή, την πολιτική, την ίδια τη δημοκρατία;» Τι να πω και πάλι;
Από τη στιγμή που έχουν σιωπηρά συμφωνήσει, σχεδόν όλοι στο Κοινοβούλιο, ότι δεν υπάρχει ηθική στην πολιτική, ότι οποιοσδήποτε μετέρχεται οποιοδήποτε μέσο προκειμένου να κατακτήσει την εξουσία, ε, δεν υπάρχει και τσίπα στους πολιτικούς· οπότε ξαναγυρνάμε στα κοκόρια, τα κοτσύφια και τη «συναυλία» τους... Θαυμάσια, όντως.
Πηγή www.efsyn.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στον βούρκο χωρίς αναπνευστήρα

«Ο βασιλιάς είναι γυμνός» -εντός και εκτός της χώρας. Θα επιβιώσει των εκλογών του 2020 ο Μητσοτάκης;

Παφίλης στη Βουλή: «Ο Λασκαρίδης σας *** πατόκορφα» (βίντεο)