Από πού ν’ αρχίσω…

Ηλιοβασίλεμα στην ΑθήναEurokinissi/ Παναγόπουλος Γιάννης

«Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω». Ετσι θυμάμαι πως συνήθιζαν να ξεκινούν εξιστορώντας την καταστροφή της Μικρασίας κάποιοι από τους επιζώντες, που ήταν κυρίως γυναίκες και παιδιά. Και το εννοούσαν, βέβαια.
Οταν τα γεγονότα είναι τόσο πυκνά, όταν η απώλεια είναι τόσο ριζική, οι λέξεις μπερδεύονται, η αφήγηση αδυνατεί να είναι γραμμική. Δηλαδή, αφύσικη και εξουσιαστική.
Σπάει από ένα λυγμό, έναν κλαυσίγελω ή ακόμα από κάτι το παροντικό που πρέπει να επιλυθεί, όπως για παράδειγμα ένας λογαριασμός που έχει ξεχαστεί και πρέπει να πληρωθεί, ένα στρίφωμα που έχει ξηλωθεί, ένας κρότος που θυμίζει κάτι παλιό και πρέπει επειγόντως να εξιχνιαστεί.
Κάνοντας μια επιστροφή στο μέλλον, δηλαδή το δικό μας παρόν, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε πως οι συνθήκες είναι διαφορετικές.
Δεν ζούμε τις εξωτερικές συνθήκες μιας καταστροφής, μιας άλωσης, για να θυμηθούμε την πρόσφατη επέτειο.
Ο κοινός παρονομαστής, που επιτρέπει συσχετισμούς με τα βιώματα της απώλειας, του ξεριζωμού, είναι κρυμμένος κάτω από στρώματα προπαγάνδας εφησυχασμού, παραίτησης, κυνισμού.
Μολαταύτα η απορία μένει η ίδια«Από πού ν’ αρχίσω να μιλώ και πού να τελειώσω», όταν με πολιορκούν καθημερινά νέα που δυσκολεύομαι να αποθηκεύσω, να αθροίσω, να εντάξω σε ένα τοπίο που δεν μπορεί να κρύψει τις ζοφερές του πτυχές:
Να μιλήσω για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν υποδειγματικά δήμαρχος και κάτοικοι του Δήμου Φιλαδέλφειας/Χαλκηδόνας, οι οποίοι, αντιστεκόμενοι στα σχέδια καταστροφής του πολύτιμου άλσους της περιοχής εν ονόματι του γηπέδου της ΑΕΚ, βρίσκουν καθημερινά απέναντί τους την ωμή βία των δήθεν «οπαδών»;
Να μιλήσω για την Ακαδημία ΠλάτωνοςΕνα θέμα που είχε κερδηθεί παλαιότερα από τους κατοίκους μαζί με κάποιους από τους νυν κυβερνώντες, οι οποίοι τώρα γυρεύουν να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα με τη χώρα που τους θρέφει, της οποίας καταναλώνουν ακόμα και την ελπίδα, επιτρέποντας τα ανεπίτρεπτα, στήνοντας ακόμα ένα mall που θα βεβηλώσει τον τόπο και θα εξαφανίσει τους πραγματικούς ανθρώπους που δουλεύουν στα μικρομάγαζα της περιοχής;
Να μιλήσω για την ανέγερση ακόμα ενός γηπέδου στου Γουδή, σε χώρο μιας απαραίτητης ανάσας σε μια πόλη που βομβαρδίζεται από το κέρδος σε συνδυασμό με την κακογουστιά;
Δέκα χρόνια πριν το οικολογικό κίνημα, όπου συμμετείχε και η τότε ριζοσπαστική Αριστερά, διεκδικούσε τρία μητροπολιτικά πάρκα ως ελάχιστη προϋπόθεση αναβάθμισης της Αττικής: το Ελληνικό, του Γουδή και τον Ελαιώνα.
Η πασίγνωστη μοίρα τους φέρνει πάλι στον νου την ίδια εκείνη μονότονη φράση της απώλειας: «Από πού να αρχίσω... ».
Πηγή www.efsyn.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Στον βούρκο χωρίς αναπνευστήρα

«Ο βασιλιάς είναι γυμνός» -εντός και εκτός της χώρας. Θα επιβιώσει των εκλογών του 2020 ο Μητσοτάκης;

Παφίλης στη Βουλή: «Ο Λασκαρίδης σας *** πατόκορφα» (βίντεο)