Ο σπόρος
Από το περασμένο φθινόπωρο τις είχα αφρόντιστες τις γλάστρες και τις ζαρντινιέρες του μπαλκονιού. Σαν σκηνικό σε ταινία του Τιμ Μπάρτον ορθώνονταν όλο τον χειμώνα τα ξεράδια απ’ τους βασιλικούς και τις ντοματιές, τον μαϊντανό και τον δυόσμο, μαζί με τα αγκάθια και τις λοιπές αγριάδες που είχαν εντωμεταξύ κατακτήσει τον απεριποίητο μπαξέ μου.
Μόλις πριν από λίγες μέρες, κατακαλόκαιρο πια, μ’ έπιασε η προκοπή και αποφάσισα να νοικοκυρέψω την κατάσταση, να πάψει τουλάχιστον να θυμίζει η κάθε γλάστρα αποξηραμένο βοτανολόγιο σχολικού λευκώματος. Σε μια έκλαμψη αυτογνωσίας, μάλιστα, συμφιλιώθηκα με την αναβλητικότητά μου κι έπαψα να λέω ψέματα στον εαυτό μου πως πρόκειται σύντομα να επισκεφτώ το κοντινό φυτώριο για να προμηθευτώ, τάχα, καινούργια καλλωπιστικά και αρωματικά φυτά.
Σαν τα ξεπάτωσα τα ξερά, λες και το λυπήθηκα το χώμα που είχε σκάσει τόσον καιρό απότιστο κι έχασκε διψασμένο· έριξα, λοιπόν, σε κάθε γλάστρα από λίγο νεράκι να το χορτάσω. Δεν πέρασαν καλά καλά δυο μέρες κι αυτό αρχίνισε να γεννά και να πρασινίζει· μικροσκοπικά κεφαλάκια διαφόρων λογιών, με καναδυό φυλλαράκια να ξεχωρίζουν, ξεφύτρωσαν μέσα απ’ την κοπριά.
Περίεργος να μάθω τι θα βγει, συνέχισα το πότισμα κι ολοκληρώθηκε το θαύμα· δεκάδες οι βασιλικοί, σωρός οι κατιφέδες, πέταξε βλαστάρια και πάλι η ρίζα του μαϊντανού και του δυόσμου, πλημμύρισαν με γλιστρίδα οι γωνιές. Από το πουθενά, δίχως να κάνω βήμα, βρέθηκα ξαφνικά με βοτανόκηπο· άρχισα να ξεχορταριάζω τα ζιζάνια και να μεταφυτεύω τα πιο δυνατά φιντάνια σ’ άλλες γλάστρες.
Τι σου είναι όμως το χώμα· κουβαλά μέσα του τον σπόρο της ζωής και περιμένει απλώς να ευδοκιμήσουν οι συνθήκες. Λίγο να το τσαπίσεις και να το υγράνεις, αμέσως θα στο ανταποδώσει· θα σε θρέψει και θα σε γαληνέψει, θα ομορφύνει τον κόσμο γύρω σου και μέσα σου. Κι αυτό μονάχα με δυο απλές κινήσεις, δίχως να χρειαστεί να το ζορίσεις, δίχως να το ντοπάρεις ή να το δηλητηριάσεις με εξεζητημένα συμπληρώματα.
Μήπως κι ο άνθρωπος δεν κουβαλά μέσα του τον σπόρο της δημιουργίας και της ομορφιάς και περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να ανθοφορήσει; Απλά πράγματα χρειάζεται επίσης· χώρο, αγάπη και εμπιστοσύνη, και θα ανταποδώσει ευθύς στον κόσμο που τον περιστοιχίζει. Δίχως να τον ζορίσεις, δίχως να τον ντοπάρεις ή να δηλητηριάσεις την ψυχή του με καταναγκασμούς και άγχη εξεζητημένα, κατασκευάσματα της εποχής.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως είναι κι αυτός φτιαγμένος από χώμα.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου