Μην αδρανήσουμε, επειδή τα πράγματα πήγαν καλά...
Dreamstime
«Μην παίρνεις τίποτα, παρά μόνο εικόνες. Μην αφήνεις τίποτα, παρά μόνο ίχνη ποδιών. Μην σκοτώνεις τίποτα, παρά μόνο την ώρα»
(ανώνυμου)
Περιστάσεις όπως ο πρόσφατος καύσωνας που βιώσαμε στον ελλαδικό χώρο, ένας από τους τρεις χειρότερους των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών κατά κάποια γενική -ορθολογιστική και εμπειρική- ομολογία, είναι απλή καταγραφή μόνο στα κιτάπια των επιστημόνων.
Για τα ανθρώπινα, για τα καθημερινά μας, για τη ζωή μας, συνιστούν ριζική αλλαγή δεδομένων, ευτυχώς πρόσκαιρα..., και αύξηση των μορφών και των μεγεθών της πίεσης.
Φεύγεις από την ανεμελιά ενός κλασικού ελληνικού καλοκαιριού και αρχίζεις να βλέπεις τους μετεωρολόγους με άλλο μάτι, σα βασική ανάγκη...
Δεν τρομοκρατείσαι, αλλά σοβαρεύεσαι και εθίζεσαι -έστω και βάναυσα- με την ιδέα της προσαρμογής σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης...
Κατά τη διάρκεια της ξεδίπλωσης του φαινομένου, αναπτύσσεις λειτουργίες που έχεις εν υπνώσει σε φυσιολογικές συνθήκες.
Τεστάρεις συνεχώς τις αντοχές του εαυτού σου και σκέπτεσαι πώς θα είναι τα πράγματα όταν έρθει η κορύφωση του καύσωνα.
Περιορίζεις τις εξωτερικές μετακινήσεις σε κάτι λιγότερο από τις απαραίτητες...
Δεν μπορείς να συναινέσεις σε επιμέρους επιλογές που σε αφορούν, όπως το να διεξαχθεί εξεταστική σε κτίριο στο κέντρο της Αθήνας το Σάββατο το πρωί...
Αγχώνεσαι για όποιους δικούς σου ανθρώπους ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.
Ο νους, αν έχεις συνείδηση ανθρωπιάς, πάει σε εκείνους που βρίσκονται σε χειρότερη θέση, π.χ. εκείνους που μένουν σε περιοχές που η ζέστη είναι πολύ μεγαλύτερη, εκείνους που δουλεύουν έξω, κ.ο.κ.
Όχι για να χαρείς για τη δική σου θέση, ή να λυπηθείς, αλλά για να κατανοήσεις την ποικιλομορφία των αναγκών και να θυμηθείς πως είσαι κι εσύ άνθρωπος όπως και οι άλλοι...
Σε καταστάσεις που δοκιμάζονται τα ατομικά όρια, πρέπει να υπάρχει χώρος για τη συλλογική συνείδηση.
Κόβεις το χρόνο σε κομμάτια. Φορτσάρεις σε εκείνα που είναι πιο δύσκολα, ηρεμείς στα άλλα, μαζεύεις δυνάμεις, φορτίζεις μπαταρίες για την επιστροφή των δύσκολων (που παραμονεύουν κρατώντας κλεψύδρες)...
Ο ύπνος είναι ανάγκη, λύτρωση, αλλά και τακτική για να μειώσεις το χρόνο που είσαι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσεις υψηλότατη ζέστη...
Μαθαίνεις τις «παροχές» κάθε γωνιάς του σπιτιού σου. Η μνήμη σου ταξιδεύει στο 2007, και κάνεις συγκρίσεις για να δεις «αν το΄χεις» και τώρα...
Το 1987 σε φρόντιζαν άλλοι, και τα είχαν καταφέρει μια χαρά τότε...
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για το ξεπέρασμα και αυτής της κρίσης.
Έχει σημασία, όμως, από την επόμενη μέρα κιόλας να συνεχίσουμε τη ζωή μας, αναπληρώνοντας το χαμένο χρόνο και την ποσότητα ευεξίας που χάσαμε.
Αλλά, να μην ξεχάσουμε.
Να καλύψουμε τα όποια κενά παρατηρήθηκαν, να διδαχτούμε από τα όποια λάθη έγιναν, και να είμαστε προετοιμασμένοι, και νοητικά, και υλικά, και ψυχικά, για τα επόμενα αντίστοιχα καιρικά «επεισόδια», όποτε και αν έρθουν.
Η κλιματική αλλαγή είναι παράγοντας επιβάρυνσης δεδομένων καταστάσεων που θα έρχονταν έτσι και αλλιώς, γιατί έτσι ορίζει η εντροπία της φύσης, αλλά εμείς με την αντι-οικολογική μας παραλειτουργία έχουμε «φροντίσει» να τις περνάμε πιο δύσκολα...
Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Και γενικώς, και ειδικώς.
Για την τάση των επόμενων δεκαετιών, οι επιστήμονες γνωρίζουν, και οφείλουν να μας ενημερώσουν.
Αν οι πολιτικές φατρίες σιωπούν ή δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο για τους δικούς τους λόγους, η κοινωνία των ανθρώπων πρέπει να έρθει σε επαφή με τις στατιστικές, τις εκτιμήσεις και τις νουθεσίες της υπεύθυνης επιστήμης.
Το περιβάλλον είναι ο καμβάς όχι μόνο για όσα κάνουμε, αλλά για την ίδια μας την ύπαρξη.
Άρα από αυτό θα εξαρτηθούν όλα και όχι από τις επιθυμίες της απληστίας μας... Αυτές τις μέρες το καταλάβαμε σχεδόν όλοι.
Λέω σχεδόν, γιατί σίγουρα κάποιοι θα παρέμειναν στην κοσμάρα τους... Μην αδρανήσουμε, επειδή σε γενικές γραμμές τα πράγματα πήγαν καλά.
Γιατί το περιβάλλον είναι βασικός λόγος, από τους σημαντικότερους, για τους οποίους πρέπει να παλέψουμε, ίσως ακόμα και λίγο πιο πέρα από τα καθιερωμένα όρια μορφών διεκδίκησης των σύγχρονων μετα-νεωτερίστικων αστικών δημοκρατιών...
ΥΓ. Οφείλουμε σαν άτομα, αλλά και σαν κοινωνία ανθρώπων, να ευχαριστήσουμε όλους όσους συνέβαλαν στην αντιμετώπιση του πολύ δύσκολου καιρικού φαινομένου.
Όσους έβαλαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία της έγκαιρης ενημέρωσης, της σωστής πρόληψης, της διαρκούς λειτουργικότητας, της προσφοράς, της παροχής βοήθειας, της φροντίδας, της προστασίας, της σωτηρίας...
Να είναι καλά!
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου