Από αιχμάλωτος της Δεξιάς, πρωταγωνιστής
Τάσος Παππάς Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να διαβάσεις το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ισπανία. Μπορείς να πανηγυρίσεις για την τρίτη θέση που κατέλαβαν οι Πολίτες και για τον καταποντισμό των Podemos (δεν πρόκειται για καταποντισμό, αφού είναι τέταρτοι σε μικρή απόσταση από τους δεύτερους και τους τρίτους, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα). Μπορείς να αγνοήσεις τη συντριβή της Δεξιάς (λίγο έλειψε να χάσει τη δεύτερη θέση αποσπώντας το χαμηλότερο ποσοστό από την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο). Μπορείς, τέλος, να δηλώσεις χαρούμενος επειδή το σοσιαλιστικό κόμμα επέστρεψε ύστερα από έντεκα χρόνια στην κορυφή, χωρίς όμως να αναρωτηθείς γιατί συνέβη αυτό, προφανώς γιατί θα οδηγηθείς σε συμπεράσματα που υπονομεύουν τη θέση περί ίσων αποστάσεων. Ωστόσο, όποιον παραμορφωτικό φακό κι αν χρησιμοποιήσεις, τα νούμερα είναι αμείλικτα. Κοροϊδεύουν εκείνους που επιχειρούν να τα φασκιώσουν στις προκάτ αναλύσεις τους. Εχουμε και λέμε: ■ Η παραδοσιακή Δεξιά (Λαϊκό Κόμμα) υπέστη πανωλεθρία. Πλήρωσ