Μανιτάκης σε «έμπνευση»
Στο εξής, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι υπόκεινται σε μια διαδικασία βίαιης και αιφνίδιας απομάκρυνσης από το πόστο τους, διάτρητη και υποκείμενη σε κάθε είδους παρεμβάσεις, οι οποίες προσβάλλουν την υπηρεσιακή συγκρότηση και τον επαγγελματισμό της Διοίκησης εν γένει.
Με τη βοήθεια της Χρυσάνθης Νούλα, απόφοιτης της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε «φραγκοδίφραγκα» τις τεχνικές λεπτομέρειες του απερίγραπτου νόμου.
Κατά πώς ορίζεται, τίθενται σε διαθεσιμότητα οι υπάλληλοι των οποίων οι θέσεις καταργούνται και συγκεκριμένα στις περιπτώσεις όπου έχουμε:
• Συνολική κατάργηση των θέσεων ενός φορέα, οπότε προφανώς καταργείται ο φορέας.
• Οριζόντια κατάργηση όλων των θέσεων συγκεκριμένων κλάδων, κατηγοριών και ειδικοτήτων.
• Κατάργηση ορισμένων μόνο θέσεων του ίδιου κλάδου, όπου ο προσδιορισμός των υπαλλήλων που τίθενται σε διαθεσιμότητα γίνεται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, ήτοι με μόνη απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου (Υ.Σ.), η οποία λαμβάνεται με βάση τα ουσιαστικά προσόντα του υπαλλήλου (ποια είναι όμως αυτά, ουδείς γνωρίζει, ενώ ούτε και η κρίση του Υ.Σ. υπόκειται σε έλεγχο…).
Συμπέρασμα;
• Δεν υπάρχει η παραμικρή θωράκιση του θεσμικού πλαισίου με εργαλεία αξιοκρατίας και αντικειμενικότητας και τα φαινόμενα αδιαφάνειας και αυθαιρεσίας θα αποτελούν τον κανόνα.
• Και δεν λαμβάνεται καν πρόνοια ώστε να μην αποστερηθεί το Δημόσιο από υπαλλήλους με κατά τεκμήριο ιδιαιτέρως αυξημένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, η δε «ποιότητα» των αποφάσεων των ελεγχόμενων από την πολιτική ηγεσία Υ.Σ. διαχρονικά αποτελεί… εγγύηση του τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί.
Η υπαλληλική σχέση, η διαθεσιμότητα και τελικά η απόλυση όλων των υπαλλήλων προσφέρεται στο πιάτο διά του… Υπηρεσιακού Συμβουλίου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ούτε καν κοινωνικά κριτήρια. Ακόμη και ο διορισμός αποφοίτων της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης ή διορισμένων μέσω ΑΣΕΠ υπάγεται στην αυθαίρετη απόφαση ενός Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Πρόκειται για θεσμική υποβάθμιση του ΑΣΕΠ και αυτοακύρωση των θεσμών του κράτους.
Αλλά ακόμα κι αν οι υπάλληλοι που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα επιστρέψουν στις υπηρεσίες πριν απολυθούν οριστικά (πράγμα ούτως ή άλλως απίθανο), δεν ορίζονται πουθενά κριτήρια ποιοι θα είναι αυτοί. Η χαρά των κομματαρχών: θα είναι όλοι τους, όπως και ο αρμόδιος υπουργός, τροχονόμοι ρουσφετιών.
Μετατάξεις - Μεταφορές
Όλες οι υπηρεσιακές μεταβολές προσωπικού, ανεξαρτήτως κατηγορίας και status, εναπόκεινται στην ανέλεγκτη κρίση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, της Τριμελούς Επιτροπής και τελικά του εκάστοτε υπουργού. Η μετάταξη - μεταφορά των υπαλλήλων αποτελεί μια σύνθετη διοικητική πράξη. Τα ως άνω συλλογικά διοικητικά όργανα έχουν απλή γνωμοδοτική αρμοδιότητα, ωστόσο δεσμευτικά αποφασίζει μόνο ο υπουργός, που δεν δεσμεύεται από το περιεχόμενο των γνωμοδοτήσεων.
Ειδικότερα τα Υπηρεσιακά Συμβούλια απαρτίζονται από δύο εκπροσώπους των εργαζομένων (συνδικαλιστές) και τρεις υπαλλήλους διορισμένους από την πολιτική ηγεσία του φορέα, οι οποίοι ένεκα του ορισμού τους αυτού καταλαμβάνουν αυτομάτως και ανεξαρτήτως κριτηρίων θέση προϊσταμένου Διεύθυνσης. Ο έως σήμερα τρόπος λειτουργίας των Υ.Σ. είναι απολύτως γνωστός. Καθένας από την προσωπική του πείρα γνωρίζει ότι αποτελούν, κατά κοινή ομολογία, τον χώρο συγκέντρωσης και διασταύρωσης των διάφορων κομματικών, πελατειακών, συντεχνιακών και προσωπικών δικτύων που συνθέτουν τη ζώσα Διοίκηση στη χώρα μας. Οι δε αποφάσεις τους χαρακτηρίζονται συχνά από ανάλογη αυθαιρεσία, ελλιπή αιτιολογία και τεκμηρίωση.
Το Τριμελές Συμβούλιο (Ν. 4024/2011) απαρτίζεται από έναν αντιπρόεδρο ή πρόεδρο τμήματος του ΑΣΕΠ, ο οποίος προεδρεύει, και δύο δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ασκούν καθήκοντα προϊσταμένων Γενικών Διευθύνσεων των υπουργείων Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Οικονομικών. Είναι βέβαιο ότι το Τριμελές Συμβούλιο θα συναντήσει ανυπέρβλητες δυσκολίες στο έργο του, το οποίο έγκειται στη διακρίβωση, ιεράρχηση και διατύπωση κρίσης – προφανώς αιτιολογημένης – επί του υπηρεσιακού συμφέροντος και των υπηρεσιακών αναγκών όλων των φορέων του Δημοσίου της χώρας.
Εν κατακλείδι, τόσο η έως τώρα θεσμική λειτουργία των εμπλεκομένων οργάνων, όσο και η έλλειψη τεκμηριωμένων στοιχείων και δεδομένων, καθιστούν αδύνατο το έργο της ασφαλούς διακρίβωσης των «υπηρεσιακών αναγκών», και πολύ περισσότερο της επαλήθευσης και ιεράρχησής τους. Το πεδίο διακριτικής ευχέρειας που «απλώνεται» για τη λήψη απόφασης είναι ευρύτατο, τα δε κριτήρια για τον σχηματισμό κρίσης χρήζουν άμεσης και δεσμευτικής για τα εμπλεκόμενα όργανα εξειδίκευσης. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία πρόνοια για το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του διοικουμένου στην προηγούμενη ακρόαση εν όψει έκδοσης δυσμενούς διοικητικής πράξης, ούτε και διαδικασία ένστασης εκ μέρους του, προκειμένου έστω να διορθωθούν εκ παραδρομής σφάλματα.
Απαιτείται λοιπόν η σαφής οριοθέτηση του πράγματος, αλλά και η εισαγωγή δεσμευτικών ποσοτικών και ποιοτικών κριτηρίων για τον καθορισμό και την ιεράρχηση όχι μόνο των φορέων που επικαλούνται υπηρεσιακές ανάγκες ή των φορέων από τους οποίους μεταφέρεται προσωπικό, αλλά και για τη σειρά προτεραιότητας των υπαλλήλων.
Επιπλέον, επιβάλλεται επιτακτικά να εμπλακεί το ΑΣΕΠ για το κύρος της διαδικασίας και, κυρίως, για τη διασφάλιση αμερόληπτης κρίσης κατά την υποβολή ενστάσεων εκ μέρους των δημοσίων υπαλλήλων. Το ισχύον πλαίσιο επιτρέπει – αν δεν ενθαρρύνει – αυθαιρεσίες από πλευράς των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, του Τριμελούς Συμβουλίου, καθώς και του υπουργού. Δεν προβλέπεται πουθενά έλεγχος της κρίσης των εμπλεκομένων οργάνων. Μέχρι και ο δικαστικός έλεγχος δεν μπορεί να υπεισέλθει στην ουσιαστική κρίση τους και καθίσταται εντελώς ανέλεγκτη!
Πάλι καλά που δεν ορίζεται ότι στους απείθαρχους υπαλλήλους θα χορηγείται παιδευτικώς, βεβαίως, ρετσινόλαδο!..
Με τη βοήθεια της Χρυσάνθης Νούλα, απόφοιτης της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε «φραγκοδίφραγκα» τις τεχνικές λεπτομέρειες του απερίγραπτου νόμου.
Κατά πώς ορίζεται, τίθενται σε διαθεσιμότητα οι υπάλληλοι των οποίων οι θέσεις καταργούνται και συγκεκριμένα στις περιπτώσεις όπου έχουμε:
• Συνολική κατάργηση των θέσεων ενός φορέα, οπότε προφανώς καταργείται ο φορέας.
• Οριζόντια κατάργηση όλων των θέσεων συγκεκριμένων κλάδων, κατηγοριών και ειδικοτήτων.
• Κατάργηση ορισμένων μόνο θέσεων του ίδιου κλάδου, όπου ο προσδιορισμός των υπαλλήλων που τίθενται σε διαθεσιμότητα γίνεται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, ήτοι με μόνη απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου (Υ.Σ.), η οποία λαμβάνεται με βάση τα ουσιαστικά προσόντα του υπαλλήλου (ποια είναι όμως αυτά, ουδείς γνωρίζει, ενώ ούτε και η κρίση του Υ.Σ. υπόκειται σε έλεγχο…).
Συμπέρασμα;
• Δεν υπάρχει η παραμικρή θωράκιση του θεσμικού πλαισίου με εργαλεία αξιοκρατίας και αντικειμενικότητας και τα φαινόμενα αδιαφάνειας και αυθαιρεσίας θα αποτελούν τον κανόνα.
• Και δεν λαμβάνεται καν πρόνοια ώστε να μην αποστερηθεί το Δημόσιο από υπαλλήλους με κατά τεκμήριο ιδιαιτέρως αυξημένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, η δε «ποιότητα» των αποφάσεων των ελεγχόμενων από την πολιτική ηγεσία Υ.Σ. διαχρονικά αποτελεί… εγγύηση του τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί.
Η υπαλληλική σχέση, η διαθεσιμότητα και τελικά η απόλυση όλων των υπαλλήλων προσφέρεται στο πιάτο διά του… Υπηρεσιακού Συμβουλίου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ούτε καν κοινωνικά κριτήρια. Ακόμη και ο διορισμός αποφοίτων της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης ή διορισμένων μέσω ΑΣΕΠ υπάγεται στην αυθαίρετη απόφαση ενός Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Πρόκειται για θεσμική υποβάθμιση του ΑΣΕΠ και αυτοακύρωση των θεσμών του κράτους.
Αλλά ακόμα κι αν οι υπάλληλοι που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα επιστρέψουν στις υπηρεσίες πριν απολυθούν οριστικά (πράγμα ούτως ή άλλως απίθανο), δεν ορίζονται πουθενά κριτήρια ποιοι θα είναι αυτοί. Η χαρά των κομματαρχών: θα είναι όλοι τους, όπως και ο αρμόδιος υπουργός, τροχονόμοι ρουσφετιών.
Μετατάξεις - Μεταφορές
Όλες οι υπηρεσιακές μεταβολές προσωπικού, ανεξαρτήτως κατηγορίας και status, εναπόκεινται στην ανέλεγκτη κρίση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, της Τριμελούς Επιτροπής και τελικά του εκάστοτε υπουργού. Η μετάταξη - μεταφορά των υπαλλήλων αποτελεί μια σύνθετη διοικητική πράξη. Τα ως άνω συλλογικά διοικητικά όργανα έχουν απλή γνωμοδοτική αρμοδιότητα, ωστόσο δεσμευτικά αποφασίζει μόνο ο υπουργός, που δεν δεσμεύεται από το περιεχόμενο των γνωμοδοτήσεων.
Ειδικότερα τα Υπηρεσιακά Συμβούλια απαρτίζονται από δύο εκπροσώπους των εργαζομένων (συνδικαλιστές) και τρεις υπαλλήλους διορισμένους από την πολιτική ηγεσία του φορέα, οι οποίοι ένεκα του ορισμού τους αυτού καταλαμβάνουν αυτομάτως και ανεξαρτήτως κριτηρίων θέση προϊσταμένου Διεύθυνσης. Ο έως σήμερα τρόπος λειτουργίας των Υ.Σ. είναι απολύτως γνωστός. Καθένας από την προσωπική του πείρα γνωρίζει ότι αποτελούν, κατά κοινή ομολογία, τον χώρο συγκέντρωσης και διασταύρωσης των διάφορων κομματικών, πελατειακών, συντεχνιακών και προσωπικών δικτύων που συνθέτουν τη ζώσα Διοίκηση στη χώρα μας. Οι δε αποφάσεις τους χαρακτηρίζονται συχνά από ανάλογη αυθαιρεσία, ελλιπή αιτιολογία και τεκμηρίωση.
Το Τριμελές Συμβούλιο (Ν. 4024/2011) απαρτίζεται από έναν αντιπρόεδρο ή πρόεδρο τμήματος του ΑΣΕΠ, ο οποίος προεδρεύει, και δύο δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ασκούν καθήκοντα προϊσταμένων Γενικών Διευθύνσεων των υπουργείων Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Οικονομικών. Είναι βέβαιο ότι το Τριμελές Συμβούλιο θα συναντήσει ανυπέρβλητες δυσκολίες στο έργο του, το οποίο έγκειται στη διακρίβωση, ιεράρχηση και διατύπωση κρίσης – προφανώς αιτιολογημένης – επί του υπηρεσιακού συμφέροντος και των υπηρεσιακών αναγκών όλων των φορέων του Δημοσίου της χώρας.
Εν κατακλείδι, τόσο η έως τώρα θεσμική λειτουργία των εμπλεκομένων οργάνων, όσο και η έλλειψη τεκμηριωμένων στοιχείων και δεδομένων, καθιστούν αδύνατο το έργο της ασφαλούς διακρίβωσης των «υπηρεσιακών αναγκών», και πολύ περισσότερο της επαλήθευσης και ιεράρχησής τους. Το πεδίο διακριτικής ευχέρειας που «απλώνεται» για τη λήψη απόφασης είναι ευρύτατο, τα δε κριτήρια για τον σχηματισμό κρίσης χρήζουν άμεσης και δεσμευτικής για τα εμπλεκόμενα όργανα εξειδίκευσης. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία πρόνοια για το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του διοικουμένου στην προηγούμενη ακρόαση εν όψει έκδοσης δυσμενούς διοικητικής πράξης, ούτε και διαδικασία ένστασης εκ μέρους του, προκειμένου έστω να διορθωθούν εκ παραδρομής σφάλματα.
Απαιτείται λοιπόν η σαφής οριοθέτηση του πράγματος, αλλά και η εισαγωγή δεσμευτικών ποσοτικών και ποιοτικών κριτηρίων για τον καθορισμό και την ιεράρχηση όχι μόνο των φορέων που επικαλούνται υπηρεσιακές ανάγκες ή των φορέων από τους οποίους μεταφέρεται προσωπικό, αλλά και για τη σειρά προτεραιότητας των υπαλλήλων.
Επιπλέον, επιβάλλεται επιτακτικά να εμπλακεί το ΑΣΕΠ για το κύρος της διαδικασίας και, κυρίως, για τη διασφάλιση αμερόληπτης κρίσης κατά την υποβολή ενστάσεων εκ μέρους των δημοσίων υπαλλήλων. Το ισχύον πλαίσιο επιτρέπει – αν δεν ενθαρρύνει – αυθαιρεσίες από πλευράς των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, του Τριμελούς Συμβουλίου, καθώς και του υπουργού. Δεν προβλέπεται πουθενά έλεγχος της κρίσης των εμπλεκομένων οργάνων. Μέχρι και ο δικαστικός έλεγχος δεν μπορεί να υπεισέλθει στην ουσιαστική κρίση τους και καθίσταται εντελώς ανέλεγκτη!
Πάλι καλά που δεν ορίζεται ότι στους απείθαρχους υπαλλήλους θα χορηγείται παιδευτικώς, βεβαίως, ρετσινόλαδο!..
Πηγη topontiki.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου