Συνένοχο στο φόνο δεν θα μ’ έχετε
Ζωή Χαλιδιά Μίλησε. Κάνοντας φανερό ότι μπαίνουμε ξεκάθαρα σε μια περίοδο θεσμοποιημένης λευκής τρομοκρατίας και μαύρη περιόδου για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα. Μίλησε. Για να αποτινάξει από πάνω του την ντροπή ακόμα μιας επιλογής του, να τοποθετήσει σε πολιτική θέση έναν άνθρωπο που αποδεικνύεται παιδοβιαστής. Κι επιλέγοντας να ακολουθήσει την πάγια τακτική, όταν το μαθαίνει «κάνε λίγο πίσω μέχρι να ξεφουσκώσει το θέμα». Αλλά η κοινωνία ευτυχώς τον βγάζει στη σέντρα. Μίλησε. Για να επιτεθεί όχι σε όλη την αντιπολίτευση που σύσσωμη έχει το ίδιο δίκαιο αίτημα αλλά στον Αλέξη Τσίπρα. Χωρίς να αντιλαμβάνεται καν ότι «αυτή τη στιγμή συνομιλεί, όχι με τον Τσίπρα, αλλά με την ιστορία». Αλλά και πότε μπόρεσε να δει πέρα από το προσωπικό του συμφέρον; Ουδέποτε υπήρξε οραματιστής. Μίλησε. Κι αυτό που προέκυψε είναι αυτό που γράφτηκε : «Για την Νέα Δημοκρατία δεν υπάρχει κράτος Δικαίου, δεν υπάρχει Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, δεν υπάρχει Συνήγορος του Πολίτη, δεν υπάρχει Θεμιστοκλής