Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα

INTIME NEWS/ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Συντάκτης: 

Νίκος Σβέρκος

«Αν την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές βρισκόμαστε στην Τασκένδη, ενδεχομένως κάτι δεν έχει πάει καλά. Επίσης αν πήγατε να πάρετε την εφημερίδα και έκανε εφτάμιση γκρέξιτ. Ή χίλια διακόσια βαρούφ. Ή εκατό δράμια μπομπότα. Μέχρι την ώρα που γράφαμε, πάντως, όλα νορμάλ έδειχναν να πηγαίνουν. Η πόλη μπροστά στα ΑΤΜ ήταν γεμάτη ζωή και ο Σόιμπλε μας απειλούσε από το πρωί με αργό και βασανιστικό θάνατο». 

Με αυτές τις φράσεις ξεκινούσε το κείμενο στην στήλη «Κακοήθειες» που φιλοξένησε η «Αυγή» μία ημέρα πριν από την 17ωρη διαπραγμάτευση, που οδήγησε στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Ηταν και το τελευταίο κοινό σατιρικό κείμενο, που υπέγραφαν οι Γιώργος Κυρίτσης και Αγγελος Τσέκερης, κλείνοντας έτσι έναν μεγάλο κύκλο καθιερωμένης και πολυετούς παρουσίας στις τελευταίες σελίδες του κυριακάτικου φύλλου της εφημερίδας. 

Το «δίδυμο», που γνωρίστηκε σε πολύ νεαρή ηλικία, βρίσκεται πλέον όμως σε εντελώς διαφορετικά πόστα: ο μεν Τσέκερης έχει την ευθύνη του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, ο δε Κυρίτσης κάθεται στα έδρανα του Κοινοβουλίου, ενώ συντονίζει την επικοινωνιακή ομάδα για την ενημέρωση γύρω από το προσφυγικό.

Ορισμένοι λένε ότι οι θέσεις που έχουν αναλάβει αντικατοπτρίζουν, έως ένα βαθμό, και το χιούμορ τους, που τους καθιέρωσε για χρόνια στον «αέρα» του «105,5 Στο Κόκκινο», αλλά και σε άλλα έντυπα που φιλοξενήθηκαν: ο μεν πρώτος έφτιαχνε πάντοτε ατάκες πιο «υπόγειες», ο δεύτερος ασκείτο σε ευθεία «χτυπήματα». 

Η ευθύτητα, όμως, είναι δίκοπο μαχαίρι.

Για τον Γιώργο Κυρίτση λειτούργησε αρχικά θετικά, όταν μαζί με έναν στενό δημοσιογραφικό πυρήνα εκλήθη να «μεταφράσει» και να «γειώσει» μέσα από σελίδες και τηλεοπτικές οθόνες την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ το κρίσιμο διάστημα από το 2012 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. 

Αποτέλεσε «αγαπημένο» πρόσωπο τηλεοπτικών εκπομπών, επειδή είχε τη δυνατότητα να κινείται επιτυχημένα στο διάστημα μεταξύ δημοσιογραφικής ταυτότητας και πολιτικής ένταξης, μεταξύ της «γραμμής» της Κουμουνδούρου και των μετωπικών αντιπαραθέσεων με «αντιπάλους».

Η «ανάγκη των καιρών», άλλωστε, επέβαλε σε δημοσιογράφους να απενδύονται ουσιαστικά την επαγγελματική τους ταυτότητα και να υπερασπίζονται συγκεκριμένες κομματικές επιλογές και τακτικές. 

Ο Γιώργος Κυρίτσης ωστόσο, δεν έκρυψε ποτέ την πολιτική του φύση.

Εντάχθηκε στην Αριστερά στα μαθητικά του χρόνια στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στον «Ρήγα Φεραίο».

«Πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία εργαζόταν ως μαρμαράς και ως υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο», ανέφερε στο βιογραφικό που δημοσιοποίησε στις ευρωεκλογές του 2014, κατά τις οποίες κατέλαβε την 15η θέση. 

Εισήλθε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με το οποίο για πολλά χρόνια διατηρούσε μια «σχέση αγάπης και μίσους».

Και εντάχθηκε στο δημοσιογραφικό δυναμικό της «Αυγής» το 1988.

Από τα πρώτα χρόνια της δημοσιογραφικής του πορείας, έλεγε σε συναδέλφους του πριν από μερικά χρόνια, έχει να θυμάται τις απανωτές εκλογές του 1989 και του 1990, αλλά και τις «ουρές» που στήνονταν έξω από τα γραφεία του Ενιαίου τότε Συνασπισμού, με πολίτες που ζητούσαν ρουσφέτια ή διορισμούς. 

Στην «Αυγή» πέρασε από πολλά πόστα, καλύπτοντας από το πολιτικό μέχρι το... αστυνομικό ρεπορτάζ.

Αρκετοί θυμούνται ακόμη έναν δημοσιογράφο, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου του Κώστα Καραμανλή, να ξεχωρίζει ανάμεσα στους υπόλοιπους καλοντυμένους δημοσιογράφους.

Απηύθυνε ερώτηση στον τότε πρωθυπουργό, φορώντας μια μπλούζα με το λογότυπο του θρυλικού συγκροτήματος του «σκληρού ήχου», Motorhead. 

Στο εσωκομματικό τοπίο του ΣΥΡΙΖΑ ο Γιώργος Κυρίτσης διατηρεί επαφές με τους «53+», ενώ τον Ιούνιο του 2014, κατά την άτυπη ίδρυση της τάσης, είχε υπογράψει το σχετικό κείμενο κριτικής στην ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα.

Ηταν όμως από εκείνους που επέλεξε να παραμείνει στην Κουμουνδούρου, εγείροντας ουκ ολίγες διαδικτυακές «κόντρες» με πρώην συντρόφους και συνοδοιπόρους.

Είχε μάλιστα προσφερθεί ή κληθεί επανειλημμένα να συνδράμει στην επικοινωνιακή διαχείριση διαφόρων «κρίσεων». 

Πρόκληση ή σχέδιο; Αυτό το ερώτημα απευθύνουν αρκετοί διαβάζοντας τις ουκ ολίγες «αντισυμβατικές» δηλώσεις του.

«Η αποψινή ήταν η πιο εξευτελιστική στιγμή στη ζωή μου από τότε που κατουρήθηκα στο σχολικό στην τρίτη Δημοτικού. Οι πρώτες λέξεις που είπα ως βουλευτής ήταν ένα ΝΑΙ σε κάτι που δεν πιστεύω, ψήφισα μνημόνιο, αισθάνομαι άρρωστος. Την ίδια ώρα η κυβέρνησή μας έριχνε χημικά στη νεολαία μας. Το έκανα με το σκληρό πολιτικό σκεπτικό ότι η πτώση της κυβέρνησης θα είναι η νίκη του Σόιμπλε και των εδώ μνημονιακών και χαντάκωμα της Αριστεράς εδώ και στην Ευρώπη ως αξιόπιστης εναλλακτικής», έγραφε στον λογαριασμό του στο facebook στις 16 Ιουλίου του 2015, κατά την ψηφοφορία του νέου μνημονίου στη Βουλή. 

Και αν αυτή η δήλωση μπορεί να αναλυθεί με όρους πολιτικού μάρκετινγκ, οδηγώντας στο συμπέρασμα πως ό,τι κάνει ο Γιώργος Κυρίτσης είναι μελετημένο, η παράγραφος με την οποία «έκλεινε» τον περασμένο Μάιο ένα άρθρο του στην «Αυγή» έρχεται να ακυρώσει τέτοιου είδους σκέψεις. 

«Αν πρέπει να κρατήσουμε μια ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας μέσα από τα μάτια του αστικού στρατοπέδου, ας το κάνουμε μέσα από τα λόγια του προέδρου της Ν.Δ. και όχι των απελπισμένων σπιν του: "Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ακήρυκτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων". Γι' αυτό ακριβώς ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει», έγραφε χαρακτηριστικά, στρέφοντας το βλέμμα της Ν.Δ. και τα φώτα της δημοσιότητας ακόμη μια φορά πάνω του. 

Η προ ημερών ανάρτησή του στο facebook για τους συλληφθέντες Σακκά και Σεϊσίδη οδήγησε τη Ν.Δ. να επαναφέρει τις κατηγορίες περί σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία.

Ορισμένα μέσα ενημέρωσης τον ανήγαγαν σε επίδοξο νέο «τασάρχη» εντός της Κουμουνδούρου.

«Αν προσπαθείς να ερμηνεύσεις τον ΣΥΡΙΖΑ με όρους "κομιτάτων" του ΠΑΣΟΚ, τότε θα αποτύχεις. Και αν ψάχνεις για ηγήτορα στο πρόσωπο του Κυρίτση, θα αποτύχεις διπλά», λένε όσοι παρακολουθούν στενά τις δραστηριότητες του βουλευτή. 

«Αυτά που λέω είναι κοινός τόπος στον ΣΥΡΙΖΑ» είπε ο ίδιος σχετικά με τις κατά καιρούς «προκλητικές» δηλώσεις του.

Αυτή είναι άλλωστε και η ικανότητά του: ξέρει να ελίσσεται, υπηρετώντας (με το δικό του τρόπο) το δίπτυχο «νέα κατάσταση - νέα καθήκοντα».

Ετσι ονομαζόταν η εκπομπή που διατηρούσε στο ραδιόφωνο με τον Αγγελο Τσέκερη, αυτός ήταν (παραφρασμένος) και ο τίτλος της ομιλίας του Νίκου Ζαχαριάδη στην 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ τον Οκτώβρη του 1949. 

Πηγή www.efsyn.gr