Η ενημέρωση και ο φόβος (μας)
EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ
Ο φόβος φαίνεται να είναι -και όχι τόσο κάποιος ρατσισμός- η αιτία που ώθησε τους γονείς και κηδεμόνες του Δήμου Ωραιοκάστρου να συντάξουν την όντως ανεπίτρεπτη απόφασή τους να μη δεχτούν στα σχολεία τα προσφυγόπουλα.
Την πιο σώφρονα ερμηνεία έδωσε ο υπουργός Παιδείας, που ανήγαγε το θλιβερό θέμα σε κακή ενημέρωση και προκατάληψη εκ μέρους των γονέων - δεν γίνεται λόγος για τον ανεκδιήγητο δήμαρχο...
Να, όμως, πώς μια μειοψηφία είναι ικανή να αναστατώσει το πανελλήνιο, να προκαλέσει σφοδρές συζητήσεις, να ταρακουνήσει τη μακαριότητα πολλών εξ ημών, των τάχα επαγρυπνούντων.
Γιατί, όμως, κακή ενημέρωση; Ποιος είναι κύριος υπεύθυνος γι' αυτήν; Δεν είναι το ίδιο το υπουργείο και στη συνέχεια οι διευθυντές και καθηγητές των σχολείων; Φοβούνται οι γονείς για πιθανές αρρώστιες των προσφυγόπουλων περισσότερο και όχι τόσο για την ξένη φυλή.
Εχει δίκιο ο υπουργός να μιλάει για κακή ενημέρωση· αυτή ταλανίζει όλους τους τομείς δραστηριότητας σε όλη τη χώρα - η σωστή ενημέρωση θα 'πρεπε να χαρακτηρίζει πολιτειακές και κοινωνικές σχέσεις.
Και είναι βέβαιο ότι σ' αυτές τις τρυφερές ηλικίες οι διακρίσεις είναι ανυπόστατες, εκτός εάν μερικοί γονείς είναι στόκοι και εμποτίζουν τα τέκνα τους με τη δική τους ημιμάθεια. Μόνο απολίτιστοι άνθρωποι εναντιώνονται στην ώσμωση πολιτισμών· ναι, και ιδεολόγοι ρατσιστές, ή έτσι νομίζουμε.
Ας μη δοθεί έκταση λοιπόν· εκείνο που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η δύναμη που προσκτά μια μειοψηφία ειδικά όταν οι πράξεις της εγγίζουν την ευαισθησία των πολλών, την ασφάλειά τους και τις εν γένει ανάγκες βιοπορισμού.
Οι μειοψηφίες δοκιμάζουν τη συνοχή της πλειοψηφίας και τις περισσότερες φορές την σμπαραλιάζουν ή την εξαναγκάζουν να προβεί σε ασπρόμαυρες εκτιμήσεις· άρα δεν υπάρχει συνοχή, δεν υπάρχει η κοινότητα, εννοείται η κοινωνία.
Λείπει ο χώρος της ελευθερίας, του συνεχούς διαλόγου, της διήθησης και της ανάλυσης· δραματικά απούσα επίσης η κατανόηση, η αλληλεγγύη και η μεγαλοψυχία και -προ παντός- το μέτρον.
Κάθε φορά τα ίδια: η αντιπαράθεση -γνωμών- γίνεται με ουρλιαχτά, με απολυτότητες και αφορισμούς, με σφοδρότητα!
Ετοιμοι να λιντσάρουμε το κάθε τι που θίγει την κοσμοεικόνα μας, τρομάρα μας. Για όλα τα δεινά φταίνε τώρα κάτι φοβισμένα ανθρωπάκια που τυχαίνει να 'ναι γονείς στο Ωραιόκαστρο και τώρα δεν ξέρουν πού να κρυφτούν. Εμείς πάντως οι πολυπολιτισμικοί και ξενοφιλικοί τους κατατροπώσαμε...
Από την άλλη, ο ντόρος που ξεσηκώθηκε προφανώς θα αποτρέψει και άλλους που ίσως έχουν ίδιους φόβους. Είναι, όντως, μια υγιής αντίδραση παρότι εμπεριέχεται περισσή υποκρισία σε πολλούς από τους φωνασκούντες διαμαρτυρόμενους.
Ετσι, ναι, πρέπει να αντιδρά η κοινωνία, ειδικά όμως όταν καλείται να ματώσει και όχι απλώς να εκφέρονται γνώμες (ευπρόσδεκτες πάντα στις κοινωνικές σχέσεις).
Λέω όλα αυτά γιατί ένα αυγουστιάτικο βράδυ στο καφενείο του χωριού μου μας ξεκουκούρωσε (ξαγρύπνησε) ένας φίλος υποστηρίζοντας ότι οι μαύροι είναι κάτι σαν πίθηκοι.
Επεσε όλη η ομήγυρις πάνω του να τον φάει. Οταν η συζήτηση στράφηκε στους πρόσφυγες και τους ομοφυλόφιλους, οι περισσότεροι συνέπεσαν με τις (αποκρουστικές και εδώ) απόψεις του.
Η κατάσταση ξέφυγε. Οι πριν από λίγο «εχθροί» μεταμορφώθηκαν εν ακαρεί σε «συμμάχους» του. Τα ξημερώματα, ευτυχώς, έβγαλε κρύο και πήγαμε σπίτια μας.
Ισότητα, αδελφοσύνη, δικαιοσύνη δεν είναι εύκολες έννοιες· θολές, ημιτελείς, ενίοτε άγνωστες-γνωστές κατά το δοκούν...
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου