Το πρόβλημα δεν το έχει (μόνο) η Εκκλησία
EUROKINISSI-ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Η κυβέρνηση με τον προχθεσινό (προσωρινό) συμβιβασμό με τους ιεράρχες στο μέγαρο Μαξίμου αγόρασε πολιτικό χρόνο και μετέθεσε την αντιπαράθεση για τα θρησκευτικά στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Διότι στο τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς το θέμα για τα βιβλία των θρησκευτικών, αλλά και για τη διδασκαλία του μαθήματος θα επανέλθει.
Αρα, κατ’ αρχάς, δεν επρόκειτο για καμία «παρεξήγηση», η οποία, όπως είπε ο αρχιεπίσκοπος, «λύθηκε» με τη συνάντηση των δύο μερών. Κανένας (κυβέρνηση και Εκκλησία) δεν παρεξήγησε ή δεν παρανόησε τη θέση του άλλου.
Η κάθε πλευρά γνωρίζει καλά τις απόψεις της άλλης. Εκείνο που αλλάζει στην εκάστοτε συγκυρία είναι η ύπαρξη ή η απουσία πολιτικής βούλησης εκ μέρους της Πολιτείας και ο συσχετισμός (κοινωνικής και ιδεολογικής) δύναμης.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι η ίδια η Εκκλησία (και η εκάστοτε ιεραρχία της), η θέση της και ο ρόλος της στην ελληνική κοινωνία. Εάν όμως η Εκκλησία είναι το πρόβλημα, αυτό το πρόβλημα το έχει κάθε κυβέρνηση που θέλει ή επιδιώκει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να πάει στην κατεύθυνση του περιβόητου διαχωρισμού.
Η πραγματικότητα, για όσους δεν την αγνοούν επιδεικτικά, είναι πως η Εκκλησία της Ελλάδος χαίρει τεράστιων προνομίων, θεσμικών και υλικών, για τα οποία δίνει μάχη υπέρ οσίων κάθε φορά που εκτιμά ότι αυτά κινδυνεύουν.
Το υποτιθέμενο πνευματικό της έργο, δηλαδή ο κατευνασμός των μεταφυσικών ανησυχιών των ανθρώπων, αφορά την ιδιωτική σφαίρα καθενός και δεν προϋποθέτει προνόμια και ειδική μεταχείριση εκ μέρους της Πολιτείας και, πολύ περισσότερο, δεν (πρέπει να) την αναγορεύει σε συνομιλητή για θέματα που άπτονται του κοσμικού κράτους.
Στην πράξη βέβαια αυτό που βλέπουμε είναι –και χωρίς να υποτιμάμε και να προσβάλλουμε τους πολλούς ταπεινούς και σεμνούς κληρικούς– ότι το στίγμα της Εκκλησίας το δίνουν οι αλαζόνες, οι ακραίοι, οι προκλητικοί, οι ρατσιστές και, σε ορισμένες περιπτώσεις, όσοι φλερτάρουν με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.
Ο δε αρχιεπίσκοπος μοιάζει να ενδίδει στον πειρασμό, μιμούμενος τον προκάτοχό του, να διεκδικήσει ρόλο πολιτικού παράγοντα και εγγυητή της ορθοφροσύνης του Εθνους.
Οπως έγραφα στις 4 Μαρτίου, με αφορμή τότε την απαγόρευση σε ιεράρχες να πηγαίνουν στα σχολεία εν ώρα μαθήματος και να κάνουν κατήχηση, «η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να μιμηθεί τους προκατόχους της ακολουθώντας τακτική κατευνασμού προς την Εκκλησία, αλλά πρέπει να τολμήσει να μεθοδεύσει τον διάλογο στην κοινωνία και στη συνέχεια να προχωρήσει στον επιβαλλόμενο χωρισμό, δημιουργώντας επιτέλους τις προϋποθέσεις για την ύπαρξη στην Ελλάδα ενός κοσμικού κράτους. Θα το κάνει;».
Γιατί το πρόβλημα που λέγεται Εκκλησία θα επανέλθει το συντομότερο, με κάθε αφορμή που θα της δοθεί, όταν αισθανθεί ότι κάποιο από τα πολλά προνόμιά της απειλούνται.
Το θέμα με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες επί Σημίτη ίσως θα πρέπει να διδάξει πολλά στη σημερινή κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να αποφύγει τον δικό της πειρασμό να αφήσει τα πράγματα όπως έχουν.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου