Ανατάσσεται αυτή η οικονομία;
EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Όποιοι από μας διαβάσαμε το σχέδιο νόμου για τις αλλαγές στον Πτωχευτικό Κώδικα (οι άλλοι ας δουν το εμπεριστατωμένο σχετικό ρεπορτάζ του Βασίλη Γεώργα, σήμερα στην «Εφ.Συν», σελ. 23), διαπιστώνουν ότι τίποτα θετικό δεν πρόκειται να προκύψει ουσιαστικά στην οικονομική δραστηριότητα -και φυσικά στις αναμενόμενες αναδιαρθρώσεις των πολλαπλά προβληματικών επιχειρήσεων- μέχρι να αρχίσουν να αποδίδουν οι προπτωχευτικές διατάξεις αληθινής δεύτερης ευκαιρίας σε επιχειρήσεις, του υπό ψήφιση νομοσχεδίου.
Ακόμα και οι Θεσμοί φαίνεται να παραδέχονται την παρατεταμένη καταστροφή που προκάλεσαν οι προηγούμενες ακραίες και μεροληπτικές υπέρ των ταξικών συμφερόντων της εσωτερικής τρόικας εμπνεύσεις τους σε συνδυασμό με το απερίγραπτο ελληνικό δικαστικό σύστημα.
Τα έως τώρα προβλεπόμενα για τις δήθεν νέες ευκαιρίες ανάκαμψης, τις λύσεις και εκκαθαρίσεις και τις μεταβιβάσεις χρεοκοπημένων (ή μη βιώσιμων στο άμεσο μέλλον επιχειρήσεων), απέτυχαν παταγωδώς.
Οι νομικές προστασίες που έδινε το παλιό σύστημα (με την παράλληλη αέναη διακίνηση προσχηματικών business plan από τους υπεύθυνους της οικονομικής κατάρρευσης) στους ουσιαστικά χρεοκοπημένους (δολίως συνήθως) επιχειρηματίες έναντι των πιστωτών τους, απλώς καθυστερούσαν τα πράγματα και συσσώρευαν ληξιπρόθεσμα και ανείσπρακτα χρέη σε ιδιώτες, τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά Ταμεία.
Και έκαναν και κάτι άλλο ακόμα πιο προβληματικό και ανήθικο κοινωνικά και πολιτικά: έδιναν απεριόριστο χρόνο και νομική και ηθική ασυλία στους μπαταχτσήδες επιχειρηματίες (ώστε να προστατεύουν τις προσωπικές τους περιουσίες και να διώχνουν τις αφορολόγητες καταθέσεις τους στο εξωτερικό), να αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους, να επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος, άμεσα και έμμεσα και να «χρεοκοπούν» τις τράπεζες τους, καθώς, ως γνωστόν μαζί τα φάγανε τα θαλασσοδάνεια και εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε.
Ο καθένας γνωρίζει πως ούτε στα άτολμα δικαστήρια της σκανδαλώδους καθυστέρησης, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι βρήκαν ποτέ το δίκιο τους (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων).
Ούτε το Δημόσιο, τα ασφαλιστικά Ταμεία, οι τράπεζες και οι λοιποί πιστωτές, προμηθευτές κ.λπ, πήραν ποτέ πίσω τα δικά τους λεφτά.
Και ούτε οι επιχειρήσεις -παρά την ιδιότυπη σεισάχθεια που εσκεμμένα και κατά τας γραφάς του νεοφιλελευθερισμού είχαν κερδίσει- ξαναλειτούργησαν με την ίδια ή άλλη εταιρική και κεφαλαιακή σύνθεση, παράγοντας αξιοπρεπή εργασία, προϊόντα της προκοπής και «ανάπτυξη».
Έτσι κι αλλιώς, θα πείτε, μέσα στο διαρκώς ανακυκλούμενο υφεσιακό περιβάλλον που επίσης εσκεμμένα δημιουργούσαν και ανατροφοδοτούν τα μνημόνια, θα ήταν μάλλον αδύνατο με πρακτικά χρεοκοπημένες τις ελληνικές τράπεζες (27 έκλεισαν και έδιωξαν «εθελουσίως» πολλές χιλιάδες τραπεζοϋπαλλήλους), να υπάρχουν διαθέσιμα φτηνά κεφάλαια και μάλιστα με υψηλό ρίσκο, που θα μπορούσαν υποτίθεται να διασώσουν τις προβληματικές εταιρείες που όδευαν μαθηματικά ή είχαν προ πολλού φτάσει στην πτώχευση.
Να δούμε λοιπόν τι θα αποδώσει αυτήν τη φορά η νέα σαφώς ρεαλιστική και οπωσδήποτε δίκαιη απόπειρα διαχείρισης της οικονομικής καταστροφής και γρήγορης διαλογής των προς επιβίωση επιχειρήσεων.
Δεδομένου ότι το συνολικό ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το δημόσιο, το ασφαλιστικό σύστημα και τις τράπεζες ξεπερνά τα 230 δισ. ευρώ, είναι ίσως το πιο κρίσιμο στοίχημα και η τελευταία απ' ό,τι φαίνεται ευκαιρία για την ομαλή οικονομική ανάκαμψη.
Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για όσους ήθελαν να πιστέψουμε ότι ποτέ η χώρα δεν χρεοκόπησε αληθινά, (μόνο και μόνο επειδή δεν κλέψαμε οι συντριπτικά περισσότεροι), και δημαγωγούν ακόμα ότι όπου να 'ναι έρχεται ένας μοντέρνος «Μένουμε Ευρώπη» οδοστρωτήρας των αγορών να μας φέρει πίσω το 30% του ΑΕΠ που «είχαμε» πριν το 2009 -με τα δανεικά, την παραοικονομία και τη μαύρη αγορά, ώστε να δημιουργούμε ελλείμματα και χρέος «επενδύοντας» τον άδικα πάντοτε κατανεμημένο πλούτο μας σε μυθώδεις καταναλωτικές εισαγωγές, καταθέσεις στο εξωτερικό και μίζες υπέρ των κερδοσκόπων αφεντικών και των απλόχερων τότε αλλά και ανελέητων σήμερα δανειστών μας.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου