Η Ελλάδα δεν ανήκει
EUROKINISSI/ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ
Ενοικιοστάσιο μακράς πνοής για εκατό χρόνια και βάλε έχει συναφθεί μεταξύ της κυβέρνησης και των δυνάμεων οικονομικής, και όχι μόνο, κατοχής.
Οι κανόνες του ενοικιοστασίου προστατεύουν τους ενοικιαστές έναντι των ιδιοκτητών.
Το είδαμε με τη Fraport που εν τω μέσω της νυκτός, όπως ανέφερε το ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.», 23.45 αν θυμάμαι καλά, πήρε το αεροδρόμιο «Μακεδονία» με δικούς της συμβασιούχους υπαλλήλους στη θέση των άλλων που όφειλαν να αφήσουν τα γραφεία τους με φακέλους και χαρτιά να αιωρούνται στους διαδρόμους, ενώ με το ανέβασμα κατά 400% των ενοικίων στα μαγαζιά οδήγησε ενοίκους στη φυγή.
Το βλέπουμε με τη ΔΕΗ, που έχει απελπίσει τους χρηματοδότες της, δηλαδή εμάς που την πληρώνουμε και τρέχουμε να κάνουμε διευθετήσεις πληρωμής, γιατί λεφτά δεν υπάρχουν, να διαμοιράζει τα λιγνιτικά και όχι μόνον ιμάτιά της έναντι πινακίου φακής.
Η απάντηση των διαχειριστών της πολυκατοικίας Ελλάδα, δηλαδή της κυβέρνησης, προς τους πενόμενους ιδιοκτήτες, δηλαδή τον λαό που αναμένει μια βέβαιη περαιτέρω εξαθλίωση, μπορεί να προβλεφθεί: Το ενοικιοστάσιο είναι μέτρο δημοκρατικό.
Εφαρμόστηκε απανταχού της γης για να προστατέψει φτωχούς ενοίκους που αδυνατούσαν να πληρώσουν υψηλότερο νοίκι από την αδηφαγία των ιδιοκτητών.
Και αν καμιά φορά συνέβαινε ο ενοικιαστής να μην είναι οικονομικά ασθενής αλλά πλούσιος, αυτό το μικρό λάθος ήταν αμελητέο μπροστά στο γενικό κοινωνικό καλό, απόρροια του θεσμού του ενοικιοστασίου.
Η ρητορική της θυσίας των πολύ ολίγων, ας πούμε των κατά τον κ. Καμμένο 300.000 (1.000.000 κατά άλλους) συνταξιούχων που θα σφαγιαστούν οσονούπω προς χάριν των πολλών που θα ευεργετηθούν με διάφορα επιδόματα/ξεροκόμματα είναι συνήθης.
Χρησιμοποιείται συνεχώς από διάφορους ιθύνοντες του ΣΥΡΙΖΑ, επίμονα και μέχρι τελικής πτώσεως -της δικής μας.
Και επειδή η απειλή αφορά δήθεν μόνον τους υψηλοσυνταξιούχους των 1.300 ευρώ, βασίζεται σε μια υποτίθεται βασική τάση των κοινωνιών: το να επιχαίρουν ή έστω να παρηγοριούνται οι φτωχότεροι όταν κάποιοι υποτίθεται λιγότερο φτωχοί πτωχεύουν.
Είναι όμως η εξίσωση στη δυστυχία παρηγοριά;
Ή μήπως μια τέτοια ρητορική, που μας εθίζει στο να επιχαίρουμε με την κατάρρευση του διπλανού μας, είναι στο έπακρον αντιδημοκρατική;
Μήπως η ρητορική αυτή χαϊδεύει τα χαμηλότερα ένστικτα του ανθρώπου;
Μήπως το να μας κλείνουν τα μάτια σε αυτό που συμβαίνει, τη λεηλασία της χώρας, υποσκάπτει κάθε έννοια δημοκρατίας;
Αυτό που μας κρύβουν είναι ότι ο πελάτης που επωφελείται από το ενοικιοστάσιο της Ελλάδας, η Fraport, είτε όπως αλλιώς λέγεται, είναι ο εισβολέας που κάνει κατοχή στο σπιτάκι του ανθρωπάκου, δηλαδή του καθενός μας.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου