Τρίτη και 13
Γκαντέμικη μέρα η προχθεσινή. Πρωί πρωί, προτού κοιτάξω καλά καλά το ημερολόγιο, βγήκα ανυποψίαστος στο μπαλκόνι ν’ αναπνεύσω το άγουρο καλοκαιράκι κι αντίκρισα έναν κατάμαυρο γάτο να διασχίζει την άσφαλτο με υψωμένη τη φουντωτή του ουρά. Κατέφυγα τρέχοντας στην κουζίνα, προσπαθώντας αμήχανα να ψήσω καφέ, ώσπου στο ντουβάρι, πίσω απ’ την τσίμπλα, το μάτι μου διέκρινε το σημαδιακό «Τρίτη και δεκατρείς». Δεν είμαι προληπτικός –κάθε άλλο–, απορρίπτω τις δεισιδαιμονίες εξ ιδιοσυγκρασίας, αλλά καλού-κακού έχω περασμένες με παραμάνα στη φανέλα δυο θαλασσιές ματόχαντρες και στη μεσότσεπη του μπουφάν μοσχομυρίζουν συνήθως τρεις-τέσσερις σκελίδες σκόρδο.
Οσο και να μην πιστεύεις στις υπερφυσικές δυνάμεις που κρύβονται στα φετίχ και τους οιωνούς, οφείλεις να φυλάγεσαι από τις κακοτοπιές γιατί –κακά τα ψέματα– ποτέ δεν μπορεί να ξέρεις από πού θα σου ’ρθει, ο μη γένοιτο, η κατραπακιά. Λούφαξα, λοιπόν, στην ασφάλεια της οκνηρίας και της ραστώνης, αποφασίζοντας να κάνω τις απολύτως απαραίτητες μετακινήσεις προκειμένου να αποφύγω τα αναπάντεχα συναπαντήματα με σαββατογεννημένους και τραγοπόδαρους. Ανοιξα τον υπολογιστή, μακαρίζοντας την τύχη να μην κατατρύχομαι από παράλογα φοβικά σύνδρομα.
Υπνοβατώντας στα ρηχά του διαδικτύου, αλίευσα σχετική ανάρτηση σε κάμποσες ιστοσελίδες. Πανομοιότυπο το κείμενο σε όλες τους, «κόπι πάστε» κατά πώς λέει μια ψυχή. Αλλαζαν μόνο τα ξόρκια και τα γούρια στις φωτογραφίες. «Ακόμα κι εδώ με κυνηγάει ο μακάβριος συνδυασμός», σκέφτηκα. Ελα όμως που είχα κάνει ήδη «κλικ» και το δημοσίευμα άνοιξε μοιραία μπρος στους εμβρόντητους οφθαλμούς μου. «Γιατί η Τρίτη και 13 είναι για κάποιους ανθρώπους η πιο γρουσούζικη ημέρα», ο εύγλωττος τίτλος του. «Μα αυτό το γνωρίζει κι ένα μικρό παιδί», έκανα τον καμπόσο. «Επειδή ασφαλώς Τρίτη και 13 Απριλίου του 1204 έγινε η άλωση της Πόλης από τους Φράγκους».
Ρωμιοσύνη ταλαίπωρη, τι έχεις τραβήξει και τι τραβάς. Στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας η υποδούλωση στους εξ Εσπερίας σιδηρόφρακτους Σταυροφόρους καταγράφηκε ως η αποφράς των αποφράδων ημέρα, που έπειτα από 813 συναπτά έτη βασανίζει τύπους ουδόλως προληπτικούς, σαν ελόγου μου. Αυτό που ξέρουν, ωστόσο, οι μικροί μαθητές του Δημοτικού το αγνοούσε παντελώς ο συντάκτης του επίμαχου πονήματος.
Ισχυριζόταν ανερυθρίαστα ότι «η ημέρα θεωρείται “αρνητική”, αφού ήταν Τρίτη 29 Μαΐου 1453 όταν ο Μωάμεθ κατέλαβε τη Βασιλεύουσα του Βυζαντίου». Δεν του πέρασε καν απ’ τον νου ότι σ’ αυτήν την περίπτωση θα βγάζαμε φλύκταινες κάθε Τρίτη και 29. Η αδαημοσύνη του τον οδήγησε σε πολύπλοκους υπολογισμούς: «Το άθροισμα των αριθμών του 1453, δηλαδή 1+4+5+3 κάνει το “13”» διατεινόταν, όπερ έδει δείξαι. Πήγαν να με πιάσουν τα γέλια, αλλά πανικοβλήθηκα λογαριάζοντας πως 1+2+0+4 ισούται με επτά, οπότε η γκαντεμιά διαρκεί ολόκληρη την εβδομάδα.
Πηγή www.efsyn.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου