Υπόθεση ήθους. Της Ρένας Δούρου
Ρένα Δούρου Μιλάμε συχνά για το έλλειμμα ενσυναίσθησης του Πρωθυπουργού. Και ορθά. Το τελευταίο του «κατόρθωμα» είχε να κάνει με τη δήθεν έξυπνη ατάκα του, πριν από λίγες μέρες, στη Θεσσαλονίκη, σε νέο πολίτη ΑμεΑ. «Ωραίο εργαλείο έχεις εδώ», του πέταξε, αναφερόμενος στο... αναπηρικό καροτσάκι του, σε μια ασύλληπτη επίδειξη αναισθησίας.
Θεωρώντας, προφανώς ο Πρωθυπουργός την τυχαία συνάντηση, ευκαιρία για κυνικό χιουμοράκι, αποκαλύπτοντας, για άλλη μια φορά, την αδιαφορία του να κατανοήσει, να συναισθανθεί, να συμπονέσει. Άγνωστες λέξεις... Ίσως τελικά η περιβόητη αναφορά του για τον εξωγήινο στον Υμηττό, να εκφράζει κάτι βαθύτερο.
Βέβαια το απίστευτου μεγέθους έλλειμμα ενσυναίσθησης θάφτηκε από τα συστημικά ΜΜΕ – είχαν άλλωστε ουκ ολίγα ενσταντανέ να προβάλλουν. Στηλιτεύτηκε από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που πλέον στοχοποιεί το Μαξίμου καλώντας τους νέους να τα... αποφεύγουν. Ωστόσο φαντάζεστε σε άλλη χώρα, Πρωθυπουργός να είχε αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο; Σάλος πανταχόθεν θα είχε δημιουργηθεί. Ενδεχομένως και στο εσωτερικό του κόμματός του. Κατακραυγή κοινωνική, αντιδράσεις, ίσως και απάντηση – απολογία του πολιτικού... Στην Ελλάδα της... επιτελικότητας and friends ήταν απλά Πέμπτη, και ο Πρωθυπουργός επισκεπτόταν τη Θεσσαλονίκη – όχι αυτή τη φορά δεν αγόρασε τσουρέκι.
Κι όμως. Το μέτρο σύγκρισης δεν έχει, ή οφείλει να μην έχει, κομματικό χρώμα. Εκείνο που μετράει είναι οι πολιτικές επιλογές. Η ανθρωπιά που αποπνέουν ή δεν αποπνέουν οι πολιτικές που αποφασίζονται και εφαρμόζονται. Όταν για παράδειγμα, στη Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, η Δύναμη Ζωής, σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Κωφών Ελλάδας διοργανώναμε το Φεστιβάλ DEAFestival της πρωτοβουλίας για όλες και όλους. Με προβολές ταινιών που αντιστοιχούσαν σε 912 λεπτά προσβάσιμης κινηματογραφικής εμπειρίας. Ή όταν η Θεανώ Φωτίου ως αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, με ειδικά μέτρα, δημιουργούσε τις ίσες ευκαιρίες. Ακριβώς ό,τι κάνει τη διαφορά. Και όχι το δήθεν “χιούμορ” ή δήθεν “άνεση”.
Δυστυχώς πλέον αυτό το έλλειμμα ενσυναίσθησης τείνει να γίνει δομικό χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης. Το κόκκινο νήμα που διαπερνά κάθε πολιτική της. Από την Ακρόπολη - πασαρέλα ως το ξήλωμα των αρχαίων της Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Από την αλλεργία για τους ανθρώπους του πολιτισμού και του δημόσιου συστήματος υγείας ως την καλλιέργεια του ψέματος ότι εργοδότης και εργαζόμενος, μπορούν να διαπραγματεύονται, σαν ίσος προς ίσον, τις συνθήκες εργασίας του δεύτερου. Διαγράφοντας αναλύσεις επί αναλύσεων, όχι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά διεθνών οργανισμών που δεν μπορούν να... κατηγορηθούν για φιλο-Συριζαϊσμό, για έναν συσχετισμό δυνάμεων που είναι συντριπτικά υπέρ του πρώτου.
Ένα κόκκινο νήμα που φανερώνει ταξικές επιλογές βαθιά συνυφασμένες με την περιφρόνηση του ανθρώπου. Ή, πιο συγκεκριμένα, με την αντιμετώπιση των πολιτών ως πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Στην πρώτη, οι ελίτ, οι ημέτεροι, οι ιδιοτελώς φιλικά προσκείμενοι, το όλο σύστημα της νεοδεξιάς που κάνει την αναισθησία, στυλ. Στη δεύτερη όλοι / όλες / όλα, που δεν χωράμε στην προκρούστεια κλίνη της νεοδεξιάς.
ΥΓ: Σε τελευταία ανάλυση, μιλάμε για υπόθεση σεβασμού, ανθρωπιάς. Και αυτό μετράει. Και θα μετράει. Γιατί δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε ποτέ με την αναξιοπρέπεια. Τον κυνισμό. Είναι θέμα ήθους. Και αυτό δεν αλλάζει όσες επικοινωνιακές τακτικές κι αν χρησιμοποιήσει η... επιτελική διακυβέρνηση.
Πηγή https://tvxs.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου