Η Ιρίνα γυρίζει στην Ουκρανία

 Μαρία Ψαρά

Γνώρισα την Ιρίνα τις προάλλες. Ουκρανή πρόσφυγας που βρέθηκε στις Βρυξέλλες με το κύμα των εκτοπισμένων από την Ουκρανία. Η νεαρή κοπέλα μού έλεγε πόσο ευγνώμων είναι που σώθηκε από τον πόλεμο στη χώρα της. Ομως μου έλεγε επίσης ότι σκέφτεται να γυρίσει πίσω, αφού στο Βέλγιο δεν καταφέρνει να βρει διαμέρισμα να νοικιάσει!

Η Ιρίνα ζούσε στην Μπούτσα και είδε την πόλη της να καταστρέφεται και, όσο ήταν εγκλωβισμένη εκεί, όλους τους γείτονές της να πεθαίνουν. Οταν τελικά κατάφερε να φύγει, πήρε μαζί της μόνο τα χαρτιά της. Είχε μόλις μισή ώρα στη διάθεσή της για να αφήσει μια ολόκληρη ζωή.

Ηρθε στο Βέλγιο και, μέσω του Ερυθρού Σταυρού, φιλοξενήθηκε σε μια οικογένεια Βέλγων εθελοντών. Με τη βοήθεια των Αρχών καταγράφηκε στον δήμο, ξεκίνησε να παίρνει το επίδομα του πρόσφυγα – το διόλου ευκαταφρόνητο για την Ελλάδα ποσό των 1.800 ευρώ, το οποίο όμως στις Βρυξέλλες δεν είναι αρκετό.

Οπως οι περισσότεροι στην Ευρώπη, και η Ιρίνα ήλπιζε ότι ο πόλεμος δεν θα κρατήσει πολύ. Ωστόσο, ο καιρός περνάει γρήγορα. Προσπαθώντας να εμπεδώσει τη νέα της πραγματικότητα και ψάχνοντας για δουλειά, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι μένει πλέον φιλοξενούμενη στην οικογένεια των Βέλγων 4 μήνες!

«Πρέπει να φύγω, δεν γίνεται να με φιλοξενούν άλλο, χρειάζονται την ιδιωτικότητά τους. Κι εγώ, την ανεξαρτησία μου!» μου είπε. Εχει δίκιο. Πολλοί Βέλγοι που είχαν προσφερθεί να φιλοξενήσουν πρόσφυγες, πλέον αρχίζουν και δυσανασχετούν. Είναι πολύς ο καιρός και το να έχεις έναν άνθρωπο στο σπίτι σου, με τον χρόνο βαραίνει...

Η Ιρίνα μού έλεγε ότι πολλοί συμπατριώτες της έχουν αναγκαστεί να γυρίσουν πίσω –ειδικά όσοι έχουν παιδιά. «Οσο ο πόλεμος συνεχίζεται, ο παραλογισμός δεν έχει τέλος», μου είπε. Πόσο δίκιο έχει!

Πηγή https://www.efsyn.gr